De twaalf apostelen - Sprookje van de Gebroeders Grimm

Dit verhaal, waarin elementen van het christendom worden vermengd met sprookjesachtige thema’s, biedt een alternatieve interpretatie van de legende van de twaalf apostelen zoals verteld door de Gebroeders Grimm. Hierin worden de twaalf apostelen niet door Jezus zelf gekozen, maar zijn ze twaalf broers die door hun geestelijke verlangen en de voorspraak van een hemels wezen in een magische slaap vallen. Deze slaap houdt hen in een soort tijdloze stasis tot het moment van de geboorte van Christus, waarna ze ontwaken om hun rol als apostelen te vervullen.

Dit verhaal kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd:

Symboliek van de dertien eeuwige slaap: De slaapperiode van driehonderd jaar kan worden gezien als een voorbereidingstijd waarin de broers, oftewel toekomstige apostelen, zuiver en gereed gemaakt worden voor hun opdracht om deel uit te maken van Christus‘ missie op aarde.

Kwestie van geloof en voorzienigheid: Het vertrouwen en geloof van de moeder in God wordt beloond met de vervulling van haar wens om haar zonen met de Heiland te laten samenzijn, symboliserend dat geloof en standvastigheid uiteindelijk leiden tot goddelijke beloningen.

Invloed van engelen: Het engeltje dat Petrus de weg wijst en hem wiegt, kan worden gezien als een symbool voor goddelijke begeleiding en bescherming, een veelvoorkomend thema in sprookjes en religieuze verhalen waarin engelen bemiddelen tussen de mens en het goddelijke plan.

Armoede en transcendentie: De aanvankelijk arme en hongerige toestand van de broers staat in contrast met de rijke en glanzende omgeving waarin ze later worden opgenomen, wat een beeld creëert van transcendentie en de innerlijke rijkdom die mogelijk is door geloof en toewijding.

Geboorte van een nieuwe dageraad: De ontwaking van de apostelen met de geboorte van Christus kan worden gezien als een metafoor voor een nieuwe wereldorde, waarin spiritueel ontwaken samenvalt met universele verlossing.

Deze sprookjesachtige hervertelling biedt stof tot nadenken over hoe religieuze figuren en thema’s kunnen worden herinterpreteerd in verschillende contexten, en hoe verhalen oude geloofstradities kunnen verweven met fantasie en wonder.

„Linguïstische analyse van het sprookje“: „De twaalf apostelen“ uit de verzameling van de Gebroeders Grimm biedt een fascinerend inzicht in zowel de structuur als de taal van deze tekst. Hier volgt een analyse van enkele linguïstische aspecten van het sprookje.

Historische en Bijbelse Referenties: Het gebruik van termen zoals ‚de Heiland‘, ‚de twaalf apostelen‘, en ‚driehonderd jaren voor de geboorte van Christus‘ roept directe associaties op met de Bijbelse verhalen en de christelijke religieuze context. Deze zijn essentieel voor de interpretatie van het sprookje.

Archaïsch Taalgebruik: Woorden en uitdrukkingen als ‚almorgen‘, ‚beloofde Heiland‘, en ‚beschermengel‘ wijzen op een ouder taalgebruik dat typerend is voor de tijd waarin de Gebroeders Grimm hun sprookjes hebben verzameld.

Zinsstructuren: De lange, samengestelde zinnen met meerdere bijzinnen zijn kenmerkend voor de vertelstijl van de Grimms.

Bijvoorbeeld: „Daar stond opeens, naast hem, een kleine jongen, glanzend en mooi en beminnelijk als een engel. “

Directe en Indirecte Rede: Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van directe rede, waardoor de dialogen levendig en direct overkomen; bijvoorbeeld, „Waarom zit je daar zo bedroefd?“

Symboliek: Het nummer twaalf is symbolisch voor de twaalf apostelen van Christus en verwijst naar volheid of goddelijke keuze in vele culturele contexten.

Repetitieve Structuren: De herhaling van het motief van de broers die één voor één aankomen en worden gewiegd, versterkt de ritmische aard van het sprookje en zorgt voor een muzikale cadans.

Gevoel van Mystiek en Bovennatuurlijk: De aanwezigheid van een engelachtig kind en de wonderbaarlijke slaap van driehonderd jaar creëren een sfeer van mystiek en bovennatuurlijke ingrepen.

Morele en Filosofische Onderwerpen: Het verhaal kan als een allegorie worden geïnterpreteerd, met thema’s van vertrouwen in goddelijke voorzienigheid en de beloning van geduld en geloof.

Rol van Armoede: De onderliggende nood en armoede waarin de moeder verkeert, weerspiegelt sociale thema’s die ook in andere sprookjes van de Grimms terugkomen.

Deze linguïstische elementen dragen gezamenlijk bij aan de diepte en de tijdloze aantrekkingskracht van het sprookje, waardoor het een rijke tekstuele bron blijft voor zowel literair als taalkundig onderzoek.