Czas czytania dla dzieci: 6 min
Gdy Adam i Ewa zostali wygnani z raju, musieli zbudować sobie chatkę na niepłodnej ziemi i w pocie czoła spożywać swój chleb. Adam uprawiał rolę, Ewa przędła wełnę. I co roku wydawała na świat dziecko, a dzieci jej były niejednakie, jedno ładne, inne brzydkie.
Po pewnym czasie posłał do nich Pan Bóg swego anioła, aby im oznajmił, że przyjdzie obejrzeć ich gospodarstwo.
Ewa, rada, że Pan tak jest dla nich łaskawy, omiotła starannie izbę i przystroiła ją kwiatami, a jastrych posypała trzciną. Potem zawołała dzieci, ale tylko te ładne. Zaczęła je myć i kąpać, uczesała im włosy, włożyła świeże koszulki i napomniała je, aby w obecności Pana Boga zachowywały się grzecznie i przystojnie. Kazała im skłonić sie przed Nim, podać mu rękę i odpowiadać rozumnie i wyraźnie na pytania.
Brzydkie dzieci miały się wcale nie pokazywać. Jedno schowała w sianie, drugie na poddaszu, trzecie w słomie, czwarte w piecu, piąte w piwnicy, szóste pod kadzią, siódme w beczce po winie, ósme pod jej starym kożuchem, dziewiąte i dziesiąte pod kawałkiem płótna, z którego szyła im sukienki, zaś jedenaste i dwunaste pod skórę, z której robiła dla nich buty. Właśnie uporała się ze wszystkim, kiedy rozległo się pukanie do drzwi. Adam wyjrzał przez szczelinę w drzwiach i zobaczył, że Pan nadchodzi. Adam otworzył drzwi z szacunkiem, a Ojciec Niebieski wszedł do izby.
Pod ścianą stały rzędem ładne dzieci, ukłoniwszy się grzecznie, podały Panu ręce i uklękły.
Pan Bóg zaś począł je błogosławić. Położył dłoń na główce pierwszego i rzekł:
– Będziesz potężnym królem.
Do drugiego:
– A ty księciem.
Do trzeciego:
– Ty hrabią.
Do czwartego:
– Ty rycerzem.
Do piątego:
– Ty szlachcicem.
Do szóstego:
– Ty mieszczaninem.
Do siódmego:
– Ty kupcem.
Do ósmego:
– Ty uczonym.
W ten sposób udzielił wszystkim swego szczodrego błogosławieństwa.
Gdy Ewa ujrzała, że Pan Bóg jest tak dobry i łaskawy, pomyślała:
– Przyprowadzę tu także i nieudane dzieci, może i one otrzymają błogosławieństwo Boże.
Pobiegła więc i powyjmowała je z siana, ze słomy, z pieca i ze wszystkich innych kryjówek.
Po chwili mała, umorusana, koślawa, krostowata gromadka stanęła przed obliczem Stwórcy.
Pan Bóg uśmiechnął się, spojrzał na nich łaskawie i rzekł:
– Im także udzielę swego błogosławieństwa.
Położył dłoń na głowie pierwszego i rzekł:
– Ty będziesz wieśniakiem.
Do drugiego:
– Ty zaś rybakiem.
Do trzeciego:
– A ty kowalem.
Do czwartego:
– Ty garbarzem.
Do piątego:
– Ty tkaczem.
Do szóstego:
– Ty szewcem.
Do siódmego:
– Ty krawcem.
Do ósmego:
– Ty garncarzem.
Do dziewiątego:
– Ty woźnicą.
Do dziesiątego:
– Ty żeglarzem.
Do jedenastego:
– Ty posłańcem.
Do dwunastego:
– Ty parobkiem aż do końca dni twoich.
Gdy Ewa to usłyszała, rzekła:
– Panie! Jak niejednako dzielisz swe błogosławieństwo! Przecież wszystkie te dzieci są moje, ja je powiłam. Powinieneś każde po równo obdarzyć swą łaską.
Ale Bóg odparł:
– Ewo, nie rozumiesz tego. Ja muszę cały świat zaludnić twymi dziećmi, gdybym wszystkie uczynił książętami i panami, kto by wówczas siał zboże, żął, młócił, piekł, kto by kuł, tkał, budował, garbował, szył? Wszystkie stany i zawody muszą istnieć, aby jeden człowiek wspierał drugiego, a wszyscy żeby mieli posiłek dla ciała i duszy.
Wówczas rzekła Ewa:
– O Panie, przebacz, byłam zbyt skora w mych żądaniach. Niechaj się stanie Twoja wola Boża nade mną i nad mymi dziećmi!

Kontekst
Interpretacje
Jezyk
Opowieść „Niejednakie dzieci Ewy“ autorstwa Braci Grimm przedstawia alegoryczną historię o różnorodności ról i odpowiedzialności w społeczeństwie. Historia zaczyna się od życia Adama i Ewy po wygnaniu z raju, gdzie ciężko pracują, aby przetrwać. Ewa rodzi dzieci, które są różne – jedne ładne, inne brzydkie.
Kiedy Pan Bóg zapowiada wizytę, Ewa przygotowuje swoje ładne dzieci na spotkanie, ukrywając te, które uważa za brzydkie. Podczas odwiedzin Bóg błogosławi ładne dzieci, przeznaczając im wysokie pozycje społeczne takie jak król, książę, czy uczony. Jednak widząc to, Ewa decyduje się ujawnić także swoje ukryte dzieci, licząc, że i one otrzymają błogosławieństwo.
Pan Bóg rzeczywiście błogosławi także mniej urodziwe potomstwo, przydzielając im role takie jak wieśniak, rybak, kowal, czy szewc. Ewa wyraża swoje zdumienie asymetrycznym podziałem błogosławieństw, sugerując, że wszystkie dzieci są jej i każde z nich powinno być równie błogosławione. Bóg jednak tłumaczy, że różnorodność jest konieczna, aby zapewnić funkcjonowanie świata, gdzie każda rola i zawód są istotne dla wspólnego dobra.
Opowieść kończy się zrozumieniem Ewy, że wszystkie role są ważne i spełniają Boży plan, co prowadzi ją do zaakceptowania Bożej woli nad nią i jej dziećmi. Ta bajka akcentuje wartość każdej osoby w społeczeństwie, niezależnie od jej roli czy pozycji, i podkreśla ideę współpracy i wzajemnego wsparcia.
Bajka „Niejednakie dzieci Ewy“ autorstwa braci Grimm zawiera w sobie kilka ważnych i różnorodnych przesłań, które można interpretować na różne sposoby.
Różnorodność społeczeństwa: Jedną z głównych idei bajki jest pokazanie, że społeczność ludzka funkcjonuje dzięki różnorodności ról i zawodów. Nie wszyscy mogą być królami czy książętami, ponieważ potrzebne są również inne role, takie jak rolnicy, rzemieślnicy czy kupcy. Ta różnorodność jest niezbędna do utrzymania harmonii i sprawnego funkcjonowania społeczeństwa.
Boża sprawiedliwość: Historia pokazuje Bożą mądrość w dzieleniu ról i zadań, co wskazuje na to, że każde zadanie, niezależnie od jego prestiżu, jest ważne. Błogosławieństwo Boga obejmuje wszystkie dzieci, niezależnie od ich wyglądu czy pozycji społecznej, co podkreśla ideę, że każdy człowiek ma wartość i znaczenie w oczach Boga.
Akceptacja i pokora: Ewa, pomimo początkowego rozczarowania, że nie wszystkie jej dzieci otrzymały prestiżowe role, ostatecznie akceptuje mądrość Bożego planu. Jest to lekcja pokory i zrozumienia, że nasze oczekiwania nie zawsze pokrywają się z większym, boskim planem.
Równość i sprawiedliwość: Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że dzieci Ewy są traktowane nierówno, lecz bajka ilustruje, że Bóg ma plan dla każdego człowieka, a prawdziwa wartość nie polega na społecznej pozycji, ale na wkładzie w społeczność i życiu zgodnie z przeznaczeniem.
Historia ta przypomina czytelnikom o wartości każdej osoby i roli, jaką dane osoby pełnią w społeczeństwie, a także o akceptacji różnorodności jako kluczowego elementu ludzkiej egzystencji.
Baśń „Niejednakie dzieci Ewy“ autorstwa Braci Grimm to klasyczna opowieść, która zawiera wiele warstw do analizy lingwistycznej. Poniżej przedstawiam kilka kluczowych aspektów językowych i interpretacyjnych:
Styl i język: Język użyty w baśni jest prosty i bezpośredni, co jest typowe dla opowieści ludowych skierowanych do szerokiej publiczności, w tym dzieci. Liczne wyliczenia (np. lista zawodów) oraz powtarzające się struktury zdaniowe pomagają w podkreśleniu rytmu i melodyjności tekstu, co ułatwia zapamiętanie historii.
Struktura narracyjna: Baśń ma klasyczną strukturę linearną z wprowadzeniem, rozwinięciem i moralnym zakończeniem. W historiach Braci Grimm często pojawia się motyw nagrody i kary, tutaj ukazany poprzez błogosławieństwa udzielone przez Boga.
Nierówność i równość: Historia ukazuje temat nierówności w przydzielaniu ról społecznych i zawodowych, co odzwierciedla naturalny porządek i zróżnicowanie społeczeństwa.
Boska opatrzność: Motyw Bożego błogosławieństwa wskazuje na akceptację różnorodności ról w społeczeństwie jako część boskiego planu.
Dzieci jako różnorodność ludzkości: Różne role przydzielone dzieciom symbolizują rozmaite funkcje niezbędne do funkcjonowania społeczeństwa.
Kryjówki brzydkich dzieci: Mogą symbolizować ukrywanie ludzi, którzy nie spełniają społecznych standardów piękna lub wartości.
Perspektywa kulturowa i historyczna: Baśń odzwierciedla społeczne wartości epoki, w której została stworzona, w tym akceptację hierarchii społecznej i podziału pracy. Postać Boga jako mądrego i sprawiedliwego rozjemcy wyraża religijny kontekst społeczny, w którym opowieść była pojmowana.
Moralność: Ostateczne przesłanie opowieści, że każdy człowiek ma swoje miejsce i wartość, jest zgodne z dydaktycznym celem baśni, które często zawierały nauki moralne.
Emocje i empatia: Emocje Ewy, jej pragnienie równego traktowania wszystkich dzieci, rezonują z uniwersalnym zdaniem o potrzebie sprawiedliwości i miłości rodzicielskiej.
Analiza tego rodzaju baśni pomaga zrozumieć, jak ludowe opowieści odzwierciedlają i kształtują wartości społeczne, normy i przekonania kulturowe.
Informacje do analizy naukowej
Wskaźnik | Wartość |
---|---|
Numer | KHM 180 |
Aarne-Thompson-Uther Indeks | ATU Typ 758 |
Tłumaczenia | DE, EN, DA, ES, PT, IT, JA, NL, PL, RU, TR, VI, ZH |
Indeks czytelności Björnssonaa | 42.9 |
Flesch-Reading-Ease Indeks | 32.5 |
Flesch–Kincaid Grade-Level | 11.4 |
Gunning Fog Indeks | 14.5 |
Coleman–Liau Indeks | 12 |
SMOG Indeks | 12 |
Automatyczny indeks czytelności | 7.7 |
Liczba znaków | 3.343 |
Liczba liter | 2.637 |
Liczba zdania | 49 |
Liczba słów | 521 |
Średnia ilość słów w jednym zdaniu | 10,63 |
Słowa z więcej niż 6 literami | 168 |
Procent długich słów | 32.2% |
Sylaby razem | 1.007 |
Średnie sylaby na słowo | 1,93 |
Słowa z trzema sylabami | 136 |
Procent słów z trzema sylabami | 26.1% |