Czas czytania dla dzieci: 7 min
Pewien człowiek miał siedmiu synów, lecz ciągle nie miał córeczki, choć bardzo o niej marzył. Pewnego dnia żona znowu dała mu nadzieję na dziecko, a gdy przyszło na świat, była to dziewczynka. Radość była wielka, lecz dziecko wątłe i małe, a z powodu tej swej słabości, musiało być szybko ochrzczone. Ojciec wysłał więc jednego z chłopców do źródła by przyniósł wodę na chrzest. Pozostali pobiegli z nim, a ponieważ każdy chciał pierwszy napełnić dzban, naczynie wpadło im do studni. Stali więc tak i nie wiedzieli, co czynić, a żaden nie ważył się wrócić do domu. Chłopcy wciąż nie wracali aż ojciec wkońcu stracił cierpliwość i rzekł: „Pewnie znowu się zatracili w zabawie, bezbożne chłopaki!“ Wystraszył się, że dziewczynka umrze bez chrztu i w złości zawołał: „A niechby wszyscy zmienili się w kruki.“

Ledwo wymówił te słowa, nad swoją głową usłyszał trzepot skrzydeł, spojrzał w górę i zobaczył jak odlatuje siedem czarnych jak węgiel kruków.
Rodzice nie mogli zdjąć klątwy i choć smutni byli po stracie siedmiu synów, córeczka była ich pocieszeniem. Wnet przyszła do sił i robiła się z każdym dniem piękniejsza. Długo nie wiedziała nawet, że miała rodzeństwo, bo rodzice wystrzegali się przed, by jej o tym opowiedzieć. Aż pewnego dnia usłyszała, jak mówią o niej ludzie. Mówili, że jest wprawdzie piękna, lecz niejako winna nieszczęściu swych siedmiu braci. Strapiło ją to bardzo. Poszła więc do ojca i matki i zapytała, czy miała siedmiu braci i co się z nimi stało. Rodzice nie mogli dłużej skrywać swojej tajemnicy. Powiedzieli jej, że nieszczęście było zrządzeniem niebios, a jej narodziny jedynie niewinną okazją. Lecz dziewczyna sama robiła sobie wyrzuty dzień za dniem i wierzyła, że musi wybawić swych braci. Nie zaznała odtąd pokoju, aż pewnego dnia w tajemnicy wyruszyła w drogę by odnaleźć swych braci i ich uwolnić obojętnie za jaką cenę. Nie wzięła nic prócz obrączki swoich rodziców na pamiątkę, bochenka chleba na głód, dzbanuszka wody na pragnienie i krzesełka dla zmęczonych nóg.
Szła i szła, daleko, daleko, aż na koniec świata. Doszła aż do słońca, ale było zbyt gorące i straszne i zjadało małe dzieci.

Szybko uciekła i pobiegła do księżyca, ale on był zbyt zimny, straszny i zły, a gdy zobaczył dziecko, rzekł: „Czuję, czuję ludzkie mięso.“

Pobiegła zatem szybko do gwiazd, Te były miłe i dobre, a każda siedziała na swym szczególnym krzesełku. Gdy wstała gwiazda poranna, dała dziecku kurzą łapkę i rzekła: „Bez tej łapki nie otworzysz szklanej góry, a właśnie w szklanej górze są twoi bracia.“

Dziewczynka wzięła łapkę, zawinęła ją dobrze w chusteczkę i ruszyła w drogę. Szła aż trafiła do szklanej góry. Brama była zamknięta, więc chciała wyjąć łapkę, lecz gdy rozwinęła chusteczkę, była pusta. Zgubiła więc prezent od dobrych gwiazd. Cóż miała począć? Chciała ratować swych braci, lecz nie miała klucza do szklanej góry. Dobra siostrzyczka wzięła więc nóż i odcięła sobie mały paluszek, wsadziła do bramy i szczęśliwie otworzyła.

Gdy brama się rozwarła, wyszedł jej naprzeciw mały karzełek i rzekł: „Czego tu szukasz, moje dziecko?“ – „Szukam moich braci, siedem kruków,“ odpowiedziała. Karzełek powiedział: „Panów Kruków nie ma w domu, ale jeśli zechcesz czekać aż przyfruną, wejdź.“ Potem karzełek przyniósł strawę dla kruków na siedmiu talerzykach i w siedmiu kubeczkach, a z każdego talerzyka dziewczynka zjadła troszeczkę, z każdego kubeczka wypiła łyczek, do ostatniego kubeczka rzuciła zaś obrączkę, którą zabrała ze sobą.
Nagle usłyszała trzepot piór i poczuła podmuch powietrza. Karzełek powiedział: „Panowie Krukowie wracają do domu!“ Wrócili i chcieli jeść i pić. Szukali swoich talerzyków i kubeczków. A wtedy mówił jeden za drugim: „Kto jadł z mojego talerzyka? Kto pił z mojego kubeczka? To były usta człowieka!“ A gdy siódmy doszedł do dna swojego kubeczka, wytoczyła się w jego stronę obrączka. Obejrzał ją i poznał, że to obrączka ojca i matki i rzekł: „Boże daj, żeby tu była nasza siostrzyczka. Wtedy byśmy byli wybawieni.

„Dziewczynka stała za drzwiami i podsłuchiwała, a gdy usłyszała to życzenie, wyszła przed nie i wszyscy odzyskali swą ludzką postać. Tulili i całowali jeden drugiego i w radości wrócili do domu.

Kontekst
Interpretacje
Jezyk
„Siedem Kruków“ to znana baśń autorstwa Braci Grimm, która opowiada o miłości, poświęceniu i odwadze. Historia zaczyna się od ojca, który pragnie mieć córkę. Kiedy wreszcie się ona rodzi, z powodu różnych okoliczności, siedmiu jego synów zostaje zamienionych w kruki. Rodzice, choć smutni, znajdują pocieszenie w córce.
Ta dziewczynka dorasta w nieświadomości o losie swoich braci aż do dnia, kiedy przypadkowo się o nich dowiaduje. Zdeterminowana, aby ich uratować, wyrusza na niebezpieczną wyprawę. Przemierza świat, szukając sposobu na złamanie klątwy, aż trafia do szklanej góry, gdzie znajdują się krucze bracia.
Dziewczynka, mimo licznych trudności, wykorzystuje swoje spryt i poświęcenie – nawet odcinając sobie palec, aby otworzyć zamkniętą bramę. W końcu udaje jej się odzyskać ludzką postać braci dzięki mocy rodzinnej obrączki, którą umieszcza w jednym z kubków kruków.
Historia kończy się szczęśliwie, gdy wszyscy członkowie rodziny zostają zjednoczeni i wracają do domu. Baśń przekazuje ważne przesłanie o sile miłości rodzeństwa, determinacji i odwadze w walce o bliskich.
Bajka „Siedem Kruków“ autorstwa Braci Grimm jest fascynującą opowieścią pełną symboli i głębokiego przekazu. Istnieje wiele interpretacji tego utworu, które mogą rzucić światło na różne jego aspekty.
Rodzinna Miłość i Poświęcenie: Głównym tematem bajki jest siostrzana miłość i gotowość do poświęcenia się dla rodziny. Dziewczynka, mimo że nie zna swoich braci, odczuwa silne poczucie obowiązku i winy, co skłania ją do podjęcia niebezpiecznej podróży, aby ich uwolnić. Jej podróż symbolizuje determinację i samopoświęcenie oraz wartość silnych więzi rodzinnych.
Przekleństwo i Zadośćuczynienie: Z przekleństwa wypowiedzianego przez ojca wynika transformacja synów w kruki. To pokazuje, jak słowa wypowiedziane w gniewie i desperacji mogą mieć tragiczne konsekwencje. Dopiero akt zadośćuczynienia, w postaci poświęcenia siostry, może złamać klątwę.
Przemiana i Odkupienie: Historia opowiada o przemianie, zarówno dosłownej (zamiana chłopców w kruki), jak i metaforycznej. Kruki są symbolem żalu i straty, a ich odzyskanie ludzkiej postaci podkreśla możliwość odkupienia i powrotu do „normalności“ poprzez miłość i determinację.
Feminizm i Siła Kobiet: Dziewczynka, bohaterka bajki, jest przedstawiona jako postać aktywna i decydująca się na niebezpieczną podróż, by ratować swoich braci. Reprezentuje moc i odwagę, przełamując stereotypy słabych i bezbronnych postaci kobiecych w literaturze baśniowej.
Motyw Próby i Dorastania: Podróż dziewczynki można interpretować jako symboliczny rytuał przejścia, próbę, której musi stawić czoła, aby dorosnąć i dojrzeć emocjonalnie. To przejście od dzieciństwa do dorosłości, gdzie musi zmierzyć się z trudnościami i podejmować decyzje.
Kruchość Losu i Subtelność Życia: Bajka pokazuje, jak jeden impuls, nieprzemyślana decyzja czy słowo mogą zaważyć na całym życiu. Motyw szklanej góry symbolizuje zarówno coś pięknego, delikatnego, jak i niedostępnego, co można porównać do ludzkiego losu.
Bajka „Siedem Kruków“ zachęca czytelników do refleksji nad istotą rodzinnych więzi, znaczeniem miłości i poświęcenia oraz konsekwencjami działań podejmowanych pod wpływem emocji.
Analiza lingwistyczna baśni „Siedem Kruków“ autorstwa Braci Grimm obejmuje różnorodne aspekty językowe, które możemy przeanalizować, aby lepiej zrozumieć strukturę i przekaz tej opowieści.
Baśń „Siedem Kruków“ ma klasyczną strukturę narracyjną typową dla opowieści ludowych, składającą się z ekspozycji, rozwinięcia, punktu kulminacyjnego i zakończenia. W ekspozycji poznajemy sytuację wyjściową – rodziców pragnących córki i nieszczęśliwy przypadek, który prowadzi do przemiany synów w kruki. Rozwinięcie dotyczy podróży bohaterki i jej prób uwolnienia braci, a punkt kulminacyjny ma miejsce, gdy siostrze udaje się zdjąć klątwę. Zakończenie przynosi rozwiązanie i szczęśliwy powrót rodziny.
W baśni pojawiają się typowe dla Grimmów motywy, takie jak:
Rodzina – centralna rola relacji rodzinnych, miłości, poświęcenia.
Magia i klątwy – przemiana chłopców w kruki jako skutek wymówionych przez ojca słów.
Podróż i inicjacja – bohaterka wyrusza na pełną niebezpieczeństw podróż, która staje się jej rite of passage.
Próby i przeszkody – wyzwania stojące przed dziewczynką, takie jak wizyta u słońca, księżyca i gwiazd oraz otwarcie szklanej góry.
Styl epicki – opowieść jest napisana prostym, zrozumiałym językiem, charakterystycznym dla literatury ludowej, co ułatwia jej zrozumienie i przyswajanie przez dzieci.
Dialogi – są krótkie i funkcjonalne, skupiają się na przekazywaniu informacji lub emocji.
Powtórzenia – często stosowane jako element rytmiczny charakterystyczny dla baśni, na przykład: wielokrotne podkreślanie liczby siedem (siedmiu synów, siedem kruków).
Kruk – symbolizuje zarówno nieszczęście, jak i tajemniczość; przemiana braci w kruki odzwierciedla gniew i frustrację ojca.
Szklana góra – symbolizuje trudną do pokonania przeszkodę oraz jasno określoną granicę między światem ludzi a światem magicznym.
Obrączka – symbol miłości rodzinnej, wiezi oraz obietnicy.
Główne tematy baśni to niewinność, odkupienie i siła miłości rodzinnej. Przesłanie sugeruje, że miłość i determinacja mogą przezwyciężyć nawet najcięższe przeciwności losu. Opowieść podkreśla wartość poświęcenia i odwagi w dążeniu do celu.
Podsumowując, „Siedem Kruków“ to bogata w symbole i emocje baśń, która wykorzystuje język i strukturę typową dla twórczości Braci Grimm, aby przekazać uniwersalne prawdy o rodzinie, miłości i odkupieniu.
Informacje do analizy naukowej
Wskaźnik | Wartość |
---|---|
Numer | KHM 25 |
Aarne-Thompson-Uther Indeks | ATU Typ 451 |
Tłumaczenia | DE, EN, DA, ES, FR, PT, FI, HU, IT, JA, NL, PL, RO, RU, TR, VI, ZH |
Indeks czytelności Björnssonaa | 44.1 |
Flesch-Reading-Ease Indeks | 30.6 |
Flesch–Kincaid Grade-Level | 12 |
Gunning Fog Indeks | 16 |
Coleman–Liau Indeks | 12 |
SMOG Indeks | 12 |
Automatyczny indeks czytelności | 9.2 |
Liczba znaków | 4.172 |
Liczba liter | 3.362 |
Liczba zdania | 49 |
Liczba słów | 664 |
Średnia ilość słów w jednym zdaniu | 13,55 |
Słowa z więcej niż 6 literami | 203 |
Procent długich słów | 30.6% |
Sylaby razem | 1.275 |
Średnie sylaby na słowo | 1,92 |
Słowa z trzema sylabami | 177 |
Procent słów z trzema sylabami | 26.7% |