Ο Τρυποφράχτης και η Αρκούδα - Παραμύθι από τους Αδελφοί Γκριμ

Χρόνος ανάγνωσης για παιδιά: 6 λεπτά

Μια φορά κι έναν καιρό, μια αρκούδα κι ένας λύκος περπατούσαν μέσα στο δάσος. Ήταν καλοκαίρι και η αρκούδα άκουσε ξαφνικά ένα πουλάκι που κελαηδούσε πάρα πολύ γλυκά.

Η αρκούδα ρώτησε το λύκο:

– Αδερφέ μου, λύκε, ποιο είναι αυτό το πουλί που κελαηδάει τόσο όμορφα;

– Είναι ο βασιλιάς των πουλιών και πρέπει όλοι μας να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά του.

Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας τρυποφράχτης.

– Αν είναι έτσι, είπε η αρκούδα, πολύ θα ήθελα αν δω το βασιλικό παλάτι του. Σε παρακαλώ, πήγαινέ με εκεί.

– Δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό που ζητάς, είπε ο λύκος. Πρέπει να περιμένεις ώσπου να έρθει η βασίλισσα.

Ύστερα από λίγο φάνηκε η βασίλισσα, ένα πουλάκι που ήταν η γυναίκα του τρυποφράχτη. Κρατούσε στο ράμφος της τροφή για τα μικρά της και ο βασιλιάς πέταξε κοντά της και όλο καμάρωνε.

Η αρκούδα, ανυπόμονη, ήθελε αμέσως να μπει μαζί τους στη φωλιά, μα ο λύκος την κράτησε από το μπροστινό πόδι και της είπε:

– Όχι, πρέπει να περιμένεις να φύγουν πρώτα ο βασιλιάς και η βασίλισσα.

Σημάδεψαν λοιπόν το μέρος που βρισκόταν το άνοιγμα της φωλιάς και σύρθηκαν αθόρυβα μακριά απ’ αυτή. Μα η αρκούδα δεν είχε ησυχία. Ανυπομονούσε να δει το βασιλικό παλάτι και σύντομα ξαναγύρισε πίσω. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα είχαν φύγει. Κρυφοκοίταξε λοιπόν και είδε πέντε-έξι μικρά πουλάκια ξαπλωμένα μέσα στη φωλιά.

– Αυτό είναι το βασιλικό παλάτι; φώναξε απογοητευμένη η αρκούδα. Τί άθλιο παλάτι! Και εσείς έχετε την ιδέα πως είστε βασιλόπουλα; Δεν ντρέπεστε και λιγάκι;

Όταν οι μικροί τρυποφράχτες άκουσαν αυτά τα προσβλητικά λόγια τους έπιασε λύσσα. Τέτοιος ήταν ο θυμός τους που άρχισαν να στριγγλίζουν:

– Εσύ να ντρέπεσαι που μας κοροϊδεύεις. Οι γονείς μας είναι καλοί και άξιοι. Μα θα μας το πληρώσεις ακριβά.

Η αρκούδα και ο λύκος τρόμαξαν πολύ με τις τόσο δυνατές φωνές των νεαρών πουλιών. Το έβαλαν λοιπόν στα πόδια και δρόμο για τις φωλιές τους.

Μα τα μικρά πουλάκια εξακολούθησαν να ξεφωνίζουν. Και όταν οι γονείς τους ξαναγύρισαν με πλούσιο φαγητό γι’ αυτά, είπαν τα μικρά:

– Δε θ’ αγγίξουμε ούτε και ένα ποδαράκι της μύγας, ακόμη κι αν είναι να πεθάνουμε της πείνας, αν δεν πάρουμε ικανοποίηση. Ήρθε εδώ η αρκούδα και μας πρόσβαλε.

Τότε ο γέρο-βασιλιάς είπε ήρεμα:

– Ησυχάστε μικρά μου. Το ζήτημα θα τακτοποιηθεί αμέσως.

Την ίδια στιγμή αυτός και η γυναίκα του πέταξαν στη φωλιά της αρκούδας και της είπαν:

– Ε, κυρά-Αρκούδα, γιατί μίλησες προσβλητικά στα παιδιά μας; Θα τιμωρηθείς σκληρά αν δε μας δώσεις ικανοποίηση.

Έτσι κηρύχτηκε πόλεμος. Όλα τα τετράποδα έτρεξαν στην πρόσκληση της αρκούδας, το βόδι, ο γάιδαρος, η αγελάδα, το ελάφι και όσα άλλα ζουν μέσα στο δάσος.

Ο τρυποφράχτης πάλι συγκέντρωσε όλα όσα πετούνε στον αέρα. Δεν κάλεσε μόνο τα πουλιά, μεγάλα και μικρά, κάλεσε και τα κουνούπια, τις σφήκες, τις μέλισσες και τις μύγες.

Όταν ήρθε η στιγμή να αρχίσει η μάχη, οι τρυποφράχτες έστειλαν ανιχνευτές να ανακαλύψουν πού βρίσκονται οι στρατηγοί του εχθρού. Τα κουνούπια  ήταν τα πιο πονηρά. Πέταξαν σύννεφο ολόκληρο μέσα στο δάσος και γρήγορα βρήκαν τη θέση που ήταν συγκεντρωμένος ο εχθρός. Κρύφτηκαν τότε κάτω από τα φύλλα των δέντρων εκεί ολόγυρα και άκουσαν τις διαταγές που έδιναν οι αρχηγοί.

Η αρκούδα κάλεσε την αλεπού και της είπε:

– Εσύ, κυρά-Αλεπού, είσαι το πιο πονηρό από όλα τα ζώα. Σε διορίζω λοιπόν αρχηγό μας.

– Πολύ καλά, είπε η αλεπού, μα ποιο θα είναι το σύνθημά μας;

Κανένα όμως από τα ζώα δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι έξυπνο.

Τότε είπε η αλεπού:

– Η ουρά μου είναι μακριά και φουντωτή. Άμα την κρατώ όρθια προς τα πάνω, θα πει πως τα πράγματα πηγαίνουν περίφημα και σεις άφοβα τραβάτε μπροστά. Άμα όμως τη δείτε μαζεμένη, όλοι σας τότε να το βάλετε στα πόδια όσο μπορείτε γρηγορότερα.

Τα κουνούπια άκουσαν τις διαταγές και τις οδηγίες. Χωρίς ούτε στιγμή να χάσουν πέταξαν ίσα στο στρατόπεδό τους και έδωσαν αναφορά με όλες τις λεπτομέρειες στους αρχηγούς τους.

Μόλις ξημέρωσε, όλα τα τετράποδα όρμησαν προς το σημείο όπου θα γινόταν η μάχη. Έτρεχαν με τόσο πάταγο που η γη έτρεμε. Την ίδια στιγμή όρμησαν στον αέρα σύννεφο τα πουλιά και τα έντομα. Ο βόμβος που έκαναν ανατάραξε και τρόμαξε κάθε ζωντανό πλάσμα.

Και σε λίγο έγινε η σύγκρουση.

Ο τρυποφράχτης έστειλε τρεις σφήκες με τη διαταγή να πάνε να χωθούν κάτω από την ουρά της αλεπούς και να την κεντρίσουν με όλη τους τη δύναμη. Όταν η αλεπού ένιωσε το πρώτο τσίμπημα ταλαντεύθηκε και σήκωσε το ένα πόδι στον αέρα. Μα αντιμετώπισε την επίθεση γενναία και κράτησε την ουρά της ψηλά στον αέρα. Στο δεύτερο κέντρισμα πόνεσε τόσο που αναγκάστηκε να τη χαμηλώσει για μια στιγμή. Μα την τρίτη φορά, δεν μπόρεσε πια να υποφέρει περισσότερο. Έβαλε μια δυνατή φωνή και η ουρά της μαζεύτηκε μέσα στα σκέλη της.

Όταν τα ζώα την είδαν, νόμισαν πως όλα χάθηκαν πια και άρχισαν να οπισθοχωρούν άνω-κάτω και να τρέχουν τρομοκρατημένα καθένα στη φωλιά του.

Κι έτσι τα πουλιά κέρδισαν τη μάχη.

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, ο βασιλιάς και η βασίλισσα γύρισαν γρήγορα στα παιδιά τους και μόλις πλησίασαν στη φωλιά φώναξαν:

– Παιδιά, χαρείτε με την καρδιά σας! Νικήσαμε!

Μα τα μικρά παιδάκια τους είπαν:

– Δε θα φάμε και δε θα χαρούμε αν δεν έρθει εδώ η αρκούδα να μας ζητήσει συγνώμη και να ομολογήσει  πως έκανε μεγάλο λάθος που μας πρόσβαλε.

Ο τρυποφράχτης πέταξε στη φωλιά της αρκούδας και φώναξε:

– Ε, κυρά-Αρκούδα, έχεις υποχρέωση να έρθεις και να ζητήσεις συγνώμη από τα παιδιά μας που τα έβρισες αλλιώς θα σου σπάσω τα πλευρά.

Έτσι λοιπόν η αρκούδα, κατατρομαγμένη, σύρθηκε ως τη φωλιά του τρυποφράχτη και ζήτησε συγνώμη.

Επιτέλους τα μικρά πουλάκια ικανοποιήθηκαν.

Ευχαριστημένα πια έφαγαν και ήπιαν και γλέντησαν ως αργά τη νύχτα. Και έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα…

Διαβάστε άλλο σύντομο παραμύθι (5 λεπτά)

Το ποντίκι, το πουλί και το λουκάνικο

Ο Κοντορεβιθούλης

Ο γενναίος ραφτάκος

Learn languages. Double-Tap on one word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.

Πληροφορίες για επιστημονική ανάλυση