Czas czytania dla dzieci: 8 min
Było raz sobie siedmiu zuchów, którzy postanowili ruszyć w świat, szukać przygód i dokonywać walecznych czynów. Pierwszy zwał się pan Szulc, drugi Jacek, trzeci Marek, czwarty Jurek, piąty Michał, szósty Jasiek, siódmy Wicek. Niepewne jest jednak ruszać w świat z gołymi rękoma, uradzili więc ukuć sobie dzidę, wprawdzie jedną tylko, ale za to mocną.
Zdjęcie: Georg Mühlberg (1863-1925)Dzidę tę chwycili wszyscy po kolei: na przedzie szedł najdzielniejszy i najodważniejszy pan Szulc, a potem cała reszta, na końcu zaś Wicek.
Pewnego dnia, a było to w czasie sianokosów, wieczór zaskoczył ich w polu, z dala od wsi. Wtem usłyszeli zza krzaka groźne brzęczenie bąka czy szerszenia. Pan Szulc tak się przeraził, że omal nie upuścił dzidy, a zimny pot zrosił mu czoło
– Słuchajcie, słuchajcie – zawołał na towarzyszów. – Boże mój, słyszę bicie bębna!
Zdjęcie: Georg Mühlberg (1863-1925)Jacek, który szedł za nim, pociągnął nosem i rzekł:
– Coś się tam bez wątpienia musiało stać, gdyż czuję zapach prochu!
Przy tych słowach pan Szulc dał hasło do ucieczki przeskakując jednym susem przez płot.
Zdjęcie: Georg Mühlberg (1863-1925)Spadł przy tym na grabie, leżące tam po koszeniu, a trzonek grabi uderzył go mocno w twarz.
– Ojej, ojej – zawołał pan Szulc. – Bierz mnie do niewoli, poddaję się, poddaję się.
Pozostali zuchowie przeskoczyli również przez płot wołając jeden przez drugiego:
– Jeżeli ty się poddajesz, to ja też!
Zdjęcie: Georg Mühlberg (1863-1925)Jeżeli ty się poddajesz, to ja też!
Wreszcie nie widząc wroga przekonali się, że zostali oszukani. Aby zaś historia ta nie dostała się między ludzi i nie wywołała złośliwych drwin i plotek, poprzysięgli sobie milczeć o tym dopóty, dopóki któryś z nich nie wygada się nieopatrznie.
Po czym ruszyli dalej.
Drugiego jednak niebezpieczeństwa, na jakie zostali narażeni, nawet porównać nie można z pierwszym.
Było to po kilku dniach. Droga wiodła przez ugory. Wtem ujrzeli zająca, który spał na słońcu nastawiwszy wysoko uszy i rozwarłszy szeroko oczy. Siedmiu zuchów przeraziło się bardzo na widok strasznego i dzikiego zwierza i poczęli się naradzać, jak by tu najłatwiej uniknąć niebezpieczeństwa.
Zdjęcie: Georg Mühlberg (1863-1925)Gdyby chcieli uciekać, potwór mógłby ich doścignąć i połknąć ze skórą i kośćmi.
Rzekli więc:
– Musimy stoczyć z nim wielką i niebezpieczną walkę, szybkie postanowienie to połowa zwycięstwa!
I chwycili wszyscy siedmiu swą dzidę, pan Szulc na czele, Wicek zaś na końcu.
Pan Szulc chciał jeszcze trochę powstrzymać dzidę, ale Wicek na końcu stał się bardzo odważny i chciał natychmiast atakować.
Zawołał więc:
Rąb i bij, kto w Boga wierzy!
Niechajże pan Szulc uderzy!
Ale Jasiek krzyknął nań:
Kiedyś taki mocny w mowie,
To potwora rżnij po głowie!
Michał zawołał:
Wszak to szatan, widać snadnie,
Ani włos mu z łba nie spadnie!
Jurek zaś rzekł:
Jak nie szatan, to na pewno
Jego brat lub jakiś krewny!
A Markowi przyszła dobra myśl i zawołał na Wicka:
Chodź tu, Wicek, chodź tu, bratku,
A ja stanę na ostatku!
Ale Wicek nie słuchał, a Jacek zawołał:
Pan Szulc pierwszy niech uderzy,
Zaszczyt ten mu się należy!
Wówczas pan Szulc zebrał się na odwagę i zawołał:
Więc w imię Ojca, Syna, Ducha!
Kto walczy, w tym poznacie zucha!
I ruszyli społem na smoka. Pan Szulc przeżegnał się wzywając Boga do pomocy, a gdy to nic nie pomogło, on zaś coraz bliżej był potwora, zawołał w wielkiej trwodze:
– Hau! Hau-hau-hau! Hau! Hau-hau-hau!
Na ten krzyk zbudził się zając, przeraził się bardzo i – uciekł. Gdy to ujrzał pan Szulc, zawołał radośnie:
Patrzcież, ten potwór straszny, srogi,
To tylko zając rączonogi!
Ruszyli więc zuchowie dalej, szukając przygód i przybyli nad Mozelę, spokojną, lecz głęboką rzekę, na której w wielu miejscach nie ma mostów, lecz trzeba przebywać ją łódką. Ale zuchowie nasi nie wiedzieli o tym, krzyknęli więc na człowieka, który pracował po drugiej stronie:
– Czy można tędy przejść przez wodę?
Zdjęcie: Georg Mühlberg (1863-1925)Ale człowiek nie dosłyszał i zawołał:
– Co chcecie?
Oni zaś myśleli, że mówi:
– Przejdziecie.
I postanowili przejść rzekę w bród.
Pan Szulc pierwszy wszedł do wody. Ale na środku rzeki ugrzązł w mule i fale pokryły go. Tylko kapelusz jego uniósł prąd na drugi brzeg.
Towarzysze jego zawołali:
– Czyś już przeszedł, panie Szulc?
Zdjęcie: Georg Mühlberg (1863-1925)Tymczasem żaba ujrzała kapelusz i zarechotała:
– Kwak! Kwak!
Oni zaś myśleli, że to Szulc woła:
– Tak! Tak!
Weszli po kolei w wodę i wszyscy potonęli.
Tak to żaba przyprawiła o śmierć sześciu zuchów i z całej siódemki żaden już do domu nie powrócił.
Learn languages. Double-tap on a word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.Kontekst
Interpretacje
Jezyk
„Siedmiu zuchów ze Szwabii“ to jedna z mniej znanych baśni braci Grimm, która zdecydowanie wyróżnia się swoim humorem i absurdalnym przebiegiem wydarzeń. Opowiada o grupie siedmiu mężczyzn, którzy wyruszają w poszukiwaniu przygód, lecz ich niefortunne perypetie ukazują, jak łatwo mogą popaść w panikę i działać irracjonalnie.
W opowieści, zuchowie napotykają kilka pozornie niebezpiecznych sytuacji, jak brzęczenie owada, którego mylą z bębnem, czy widok zająca, którego biorą za strasznego potwora. Ich reakcje na te niegroźne bodźce są przesadzone, co prowadzi do komicznych scen. Wyolbrzymiona odwaga połączona z rzeczywistym strachem ukazuje ich jako ludzi, którzy chcą uchodzić za bohaterów, lecz w rzeczywistości brak im prawdziwej dzielności.
Baśń kończy się tragiczną ironią, kiedy to wszyscy zuchowie toną w rzece, myląc rechot żaby z głosem ich towarzysza. Ta opowieść uczy, że zdobycie odwagi i rozwagi jest ważniejsze niż pochopne działanie oraz że prawdziwa odwaga nie polega na lekkomyślności, ale na rozsądku i zdrowym rozsądku. Styl opowieści, pełen ironii i humoru, jest charakterystyczny dla niektórych baśni Grimmów, które poprzez śmiech starają się przekazać ważne życiowe lekcje.
Bajka „Siedmiu zuchów ze Szwabii“ braci Grimm można interpretować na kilka różnych sposobów, które mogą podkreślać jej humorystyczne, moralne, czy też społeczne wątki.
Satyrze na Ludzki Strach i Odwagę: Bajka może być postrzegana jako satyra na temat ludzkiego strachu i jego irracjonalności. Bohaterowie, choć z początku pełni zapału i odwagi, szybko okazują się tchórzami, którzy na każdą nieznaną sytuację reagują paniką. Ich reakcje pokazują, jak łatwo można wyolbrzymić zagrożenie w swoich myślach.
Krytyka Grupowego Myślenia: Opowieść może być interpretowana jako krytyka grupowego myślenia i naśladownictwa. Każdy z siedmiu zuchów naśladuje innych, bez samodzielnego myślenia, co w końcu prowadzi ich do niechybnej śmierci. Ukazuje to, jak brak indywidualnego myślenia może prowadzić do katastrofy.
Ostrzeżenie Przed Lekkomyślnością: Przez swoją lekkomyślność i brak konkretnego planu, bohaterowie nie potrafią sprostać żadnym napotkanym wyzwaniom. Bajka ostrzega przed nierozważnym działaniem i brakiem przygotowania na nieznane.
Humorystyczna Opowieść o Przygodach: Bajka może być również interpretowana jako po prostu humorystyczna opowieść o przygodach niezdarnych zuchów, które w zabawny sposób pokazują, jak nasze największe obawy często okazują się być niepotrzebne.
Parodia Heroicznych Opowieści: „Siedmiu zuchów ze Szwabii“ może być widziane jako parodia heroicznych opowieści, w których śmiali bohaterowie stawiają czoła niewiarygodnym wyzwaniom. Jednak tutaj bohaterowie są prześmiewczo niezdarni i nieprzygotowani na prawdziwe przygody.
Bez względu na interpretację, bajka ta dostarcza czytelnikowi zabawy i jednocześnie stanowi przestrogę przed nadmiernym zaufaniem do własnych umiejętności i brakiem rozsądku.
Analiza lingwistyczna baśni „Siedmiu zuchów ze Szwabii“ Braci Grimm może obejmować kilka aspektów, które pomogą zrozumieć jej strukturę, język i przekaz.
Baśń jest przykładem klasycznej struktury fabuły z serią przygód.
Wprowadzenie: Przedstawienie postaci (siedmiu zuchów) i ich misji.
Kolejne przygody: Serie wyzwań, z którymi bohaterowie się mierzą.
Punkt kulminacyjny: Spotkanie z zającem, oraz nieudana przeprawa przez rzekę.
Rozwiązanie: Tragiczne zakończenie historii.
Język użyty w baśni jest prosty i pełen humoru. Użycie takich elementów językowych jak dialogi, powtarzalność fraz („Jeżeli ty się poddajesz, to ja też!“) oraz rymowane fragmenty („Rąb i bij, kto w Boga wierzy! Niechajże pan Szulc uderzy!”) dodaje dynamizmu i lekkości.
Humor jest obecny w nieumiejętnych i przesadzonych reakcjach zuchów na spotykane sytuacje. Na przykład, pomylenie bąka z biciem bębna czy zająca z dzikim zwierzem są przejawami satyry na temat nieuzasadnionych lęków i przesadnych reakcji.
Zuchowie, mimo że są przedstawiani jako odważni, nieustannie wpadają w panikę w obliczu codziennych i niegroźnych sytuacji. To przewrotne ujęcie bohaterstwa ma charakter humorystyczny i ukazuje ludzką skłonność do wyolbrzymiania zagrożeń.
Zakończenie baśni jest typowo grimowskie, zawiera elementy tragizmu, które kontrastują z wesołym tonem wcześniejszych przygód. Zuchowie giną w niezwykle absurdalny sposób, co podkreśla moralizatorski charakter opowiadań Braci Grimm – lekkomyślność i przesadne zaufanie mogą prowadzić do zguby.
Baśnie te często odzwierciedlają miejscowe przekonania, humor i sposób życia. „Siedmiu zuchów ze Szwabii“ może symbolizować stereotypy dotyczące mieszkańców Szwabii jako osób prostych i bojaźliwych, co było motywem humorystycznym w kontekście kulturowym tamtych czasów.
„Siedmiu zuchów ze Szwabii“ to baśń, która poprzez swojego rodzaju komediowy absurd, daje wgląd w ludzkie postawy wobec odwagi i strachu. Użycie prostego języka, humoru i satyry oraz moralizatorskie zakończenie są cechami typowymi dla wielu baśni Braci Grimm.
Informacje do analizy naukowej
Wskaźnik | Wartość |
|---|---|
| Numer | KHM 119 |
| Aarne-Thompson-Uther Indeks | ATU Typ 1321C |
| Tłumaczenia | DE, EN, ES, FR, PT, HU, IT, JA, NL, PL, RU, TR, VI, ZH |
| Indeks czytelności Björnssonaa | 36.9 |
| Flesch-Reading-Ease Indeks | 41.9 |
| Flesch–Kincaid Grade-Level | 10.4 |
| Gunning Fog Indeks | 13.1 |
| Coleman–Liau Indeks | 12 |
| SMOG Indeks | 12 |
| Automatyczny indeks czytelności | 7.6 |
| Liczba znaków | 4.304 |
| Liczba liter | 3.417 |
| Liczba zdania | 58 |
| Liczba słów | 699 |
| Średnia ilość słów w jednym zdaniu | 12,05 |
| Słowa z więcej niż 6 literami | 174 |
| Procent długich słów | 24.9% |
| Sylaby razem | 1.262 |
| Średnie sylaby na słowo | 1,81 |
| Słowa z trzema sylabami | 149 |
| Procent słów z trzema sylabami | 21.3% |
