Harika Kemancı - Masal Grimm Kardeşler

Çocuklar için okuma zamanı: 8 dk

Bir zamanlar harika bir çalgıcı vardı; ormanda tek başına dolaşırken aklına başka bir şey gelmeyince kendi kendine, „Burada canım sıkılıyor. Keşke iyi bir arkadaş çıksa karşıma“ dedi. Ve sırtındaki kemanı alarak çalmaya başladı; sesi ağaçlarda yankılandı. Aradan çok geçmeden fundalıkların arkasından bir kurt çıkageldi. „Eyvah, kurt geliyor! Ben böyle bir şey istememiştim!“ diye söylendi. Ama kurt ona yaklaşarak: „Aman ne güzel çalıyorsun sen çalgıcı!“ dedi. „Ben de öğrenmek isterdim!“

„Öğrenmesi kolay“ diye cevap verdi çalgıcı. „Söylediklerimi yapmalısın ama!“

„Ah, çalgıcı; ustasını dinleyen çırak gibi dinlerim seni!“ dedi kurt. Çalgıcı onu yanına aldı; bir süre birlikte yürüdükten sonra yaşlı bir meşe ağacı gördüler; içi koftu, gövdesi tamamen yarıktı. „Bak!“ dedi çalgıcı. „Keman çalmayı öğrenmek istersen önce ön ayaklarını şu yarığa daya!“ Kurt söyleneni yaptı. Ama çalgıcı, hemen yerden bir taş alarak kurdun ayaklarına öylesine vurmaya başladı ki, hayvan açamadı ve olduğu yerde kalakaldı. „Ben dönünceye kadar sen burda bekle!“ diyen çalgıcı yoluna devam etti.

Bir süre sonra yine kendi kendine „Ormanda canım sıkılıyor, karşıma başka biri çıksa bari!“ dedi. Sonra keman çala çala ormana daldı. Aradan çok geçmeden ağaçların arasından bir tilki çıkageldi. „Aa, bir tilki geliyor; ben onu istememiştim ki!“ diye söylendi. Tilki onun yanma yaklaşarak, „Sen ne güzel keman çalıyorsun çalgıcı! Ben de öğrenmek isterdim!“ dedi
Çalgıcı, „Öğrenirsin“ dedi. „Yeter ki, benim dediğimi yap!“

„Aman çalgıcı, sen ne istersen yaparım; tıpkı bir çırağın, ustasını dinlediği gibi!“ diye cevap verdi tilki. „Öyleyse peşimden gel“ dedi çalgıcı. Bir süre birlikte yürüdüler; derken her iki tarafı yüksek ağaçlarla çevrili bir keçi yoluna vardılar. Çalgıcı orada durdu ve bir taraftaki bir fındık ağacının dalını yere kadar eğdi; ucunu ayağıyla bastırdı. Karşı taraftaki ağacı da aynı şekilde eğdikten sonra, „Hadi bakalım tilki hazretleri, bir şeyler öğrenmek istiyorsan uzat bakayım sol ön ayağını“ dedi. Tilki söz dinledi ve çalgıcı onun ayağını sol taraftaki ağacın gövdesine bağladı. „Tilki hazretleri, şimdi öbür ayağını uzat bakalım“ diyen çalgıcı, sonra onu da sağ taraftaki ağaca bağladı. Düğümlerin sağlamlığını kontrol ettikten sonra ağaçları serbest bıraktı; iki ağaç da aynı anda doğrulurken tilkiyi havaya fırlattı. Hayvan ayaklarından bağlı halde debelenip dururken çalgıcı, „Ben dönene kadar burda bekle“ diyerek yoluna devam etti. Yine kendi kendine, „Ormanda canım sıkılıyor; başka bir arkadaş gelse bari“ diye söylendi. Ve kemanını çalmaya başladı; çıkan sesler tüm ormanda yankılandı. Derken bir tavşan sıçraya sıçraya yaklaştı. „Aa, tavşan geliyor! Ben onu istememiştim ki!“ diye söylendi çalgıcı. Tavşan, „Sen ne güzel keman çalıyorsun, çalgıcı! Ben de öğrenmek isterdim!“ dedi. „Hemen öğrenirsin“ dedi çalgıcı, „Yeter ki benim söylediğimi yap.“

„Oo, çalgıcı; bir çırak ustasını nasıl dinlerse, ben de senin sözünü öyle dinlerim!“ diye cevap verdi tavşan. Bir süre birlikte yürüdüler; ormanın aydınlık bir yerine vardılar; orada bir kavak ağacı vardı. Çalgıcı hemen tavşanın boynuna bir ip geçirdikten sonra bir ucunu da ağaca bağladı. „Hadi, tavşan! Şu ağacın etrafında yirmi defa dolan bakalım!“ dedi. Tavşan söyleneni yaptı Yirmi kez döndükten sonra ip de yirmi kez ağaca dolandı ve böylelikle tavşan, sımsıkı bağlanmış oldu. Bir oraya bir buraya debelenirken ip yumuşak boynunu kesti. „Ben gelene kadar burda bekle“ diyen çalgıcı yoluna devam etti. Bu arada kurt debelendi, çekti çekiştirdi, taşı ısırdı; ayağını yarıktan kurtarıncaya kadar uğraşıp durdu. Sonra öfkeden kudurmuşçasına çalgıcının peşine düştü. Tilki onu görünce avazı çıktığı kadar bağırdı: „Kurt kardeş, gel bana yardım et; çalgıcı beni faka bastırdı!“ Kurt ağaçları birbirinden ayırarak bağları çözdü ve tilkiyi kurtardı. Tilki ona katıldı; niyeti çalgıcıdan öç almaktı. Derken kapana kısılmış tavşanı da bulup onu serbest bıraktılar. Sonra hep beraber çalgıcıyı aramaya koyuldular. Bu arada çalgıcı keman çala çala yoluna devam etti; ancak bu kez şansı yaver gitti. Keman sesi, bir oduncunun kulağına gitti; adam ister istemez işini yarıda bırakarak baltası elinde, müzik dinlemeye koştu. Çalgıcı, „Sonunda gerçek bir arkadaş çıktı karşıma! Ben hep bir insan arıyordum, vahşi hayvan değil!“ diyerek öyle güzel ve öyle hoş çalmaya başladı ki, oduncu büyülenmişçesine orada kalakaldı; yüreği sevinçle doldu. Tam o sırada kurt, tilki ve tavşan çıkageldi. Oduncu onların kötü niyetlerini sezince parlak baltasını havaya kaldırarak çalgıcının önüne atıldı. „Kim ona dokunursa, karşısında beni bulur!“ diye tehdit etti. Hayvanlar korktu ve ormana kaçtı. Çalgıcı oduncuya olan gönül borcunu keman çalarak ödedi.

Başka bir kısa peri masalı okuyun (5 dakika)

Baykuş

Ay

Altın Anahtar

Learn languages. Double-Tap on one word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.

Bilimsel analiz için bilgiler