Leestijd voor kinderen: 7 min
Er was eens een meisje. Ze was lui en wou niet spinnen. De moeder kon zeggen wat ze wilde, spinnen deed ze niet. Eindelijk werden toorn en ongeduld de moeder te machtig, ze schudde haar kind, gaf het slaag en ze begon te huilen. Daar kwam juist de koningin voorbij, en toen ze het kind zo hard hoorde huilen, kwam ze het huis binnen en vroeg aan de moeder, waarom ze haar dochter zo sloeg, dat men op straat het kon horen huilen.
Toen schaamde de vrouw zich de luiheid van haar kind aan de kaak te stellen, en ze zei: „Ik kan haar niet van ‚t spinnen afhouden, altijd en eeuwig wil ze maar spinnen, en ik ben arm en kan niet zoveel vlas krijgen.“ De koningin antwoordde: „Ik hoor niets liever dan spinnen en voel me nooit gelukkiger dan als de raadjes snorren, geef me uw dochter maar mee naar ‚t slot, vlas heb ik genoeg, dan kan ze spinnen zoveel ze maar wil.“ De moeder was van harte blij, en de koningin nam het meisje met zich mee. Toen ze in het paleis gekomen waren, bracht ze haar naar boven, naar drie kamers, die lagen van onder tot boven vol met ‚t prachtigste vlas. „Spin dit vlas maar voor me,“ zei ze, „en als je dat klaar hebt, mag je mijn oudste zoon als man hebben, al ben je arm, dat geeft niets, onverdroten vlijt is bruidsschat genoeg.“
Het meisje schrok eigenlijk, want ze kon het vlas niet in drie dagen spinnen, en als het driehonderd jaar geweest was, had ze het nog niet gekund, al had ze van de morgen tot de avond erbij gezeten. Toen ze dus alleen was gelaten, begon ze weer te snikken en zat er drie dagen zonder een vinger uit te steken. De derde dag kwam de koningin, en toen ze zag dat er nog niets gesponnen was, verbaasde ze zich, maar het meisje verontschuldigde zich, dat ze nog niet had kunnen beginnen, ze was nooit van huis geweest en zo bedroefd. Dat kon de koningin wel begrijpen, maar bij het weggaan zei ze toch: „Morgen moet je met ‚t werk beginnen.“
Toen het meisje weer alleen was, wist ze zich helemaal geen raad en ze ging in haar wanhoop naar ‚t venster. Daar zag ze drie vrouwtjes naderen. De ene had een brede platvoet, de tweede had een grote onderlip, die tot over haar kin hing, en de derde had een dikke duim. Ze bleven voor ‚t raam staan, keken naar boven en vroegen haar, wat haar scheelde.
Ze klaagde haar nood, toen boden ze haar hulp aan en zeiden: „Wil je ons op je bruiloft uitnodigen, je niet voor ons schamen en zeggen dat we familie van je zijn, ons ook aan je tafel laten – dan zullen we alle vlas opspinnen en wel heel gauw.“ – „Heel erg graag,“ antwoordde ze. „Kom meteen binnen en begin dadelijk.“ Toen liet ze de wonderlijke vrouwtjes binnen en maakte een plek vrij in de eerste kamer, waar ze konden zitten en ze waren meteen al aan ‚t spinnen. De een trok de draad en trapte het wiel, de tweede maakte de draad vochtig, de derde draaide hem rond en sloeg met haar vinger op tafel, en telkens als ze sloeg viel er een tol garen op de grond, allerfijnst gesponnen. Voor de koningin verborg ze de drie spinsters, ze toonde alleen, zo vaak zij bovenkwam, de grote massa gesponnen garen, zodat de koningin geen woorden genoeg had om haar te prijzen. Toen de eerste kamer leeg was, begonnen ze aan de tweede, eindelijk dan de derde en die was ook weldra opgeruimd en klaar. Nu namen de drie vrouwtjes afscheid en zeiden tegen ‚t meisje: „Vergeet niet wat je ons beloofd hebt, het zal nog je geluk zijn.“ Het meisje kon nu aan de koningin drie lege kamers tonen en een stapel gesponnen garens.
De bruiloft werd nu aangericht, en de bruidegom was blij, dat hij zo’n handige en vlijtige vrouw kreeg, en hij prees haar uitbundig.“Ik heb nog drie oude nichten,“ zei het meisje, „daar heb ik erg veel aan te danken, daarom wilde ik ze niet graag vergeten in mijn geluk: mag ik ze op de bruiloft vragen en mogen ze dan bij mij aan tafel zitten?“ De koningin en de bruidegom zeiden: „Waarom zouden we dat niet goedvinden?“
Toen het feest begon, kwamen de drie vrouwtjes binnen, wonderlijk uitgedost en de bruid zei: „Welkom, wees welkom lieve nichten.“ – „Och,“ zei de bruidegom, „hoe kom je aan zulke wezens in de familie?“ En hij ging naar de eerste met haar brede platvoet en vroeg: „Hoe kom je aan zo’n platvoet?“ – „Van ‚t trappen,“ zei ze, „van ‚t trappen.“ Nu ging de bruidegom naar de tweede toe en zei: „Hoe kom je aan zo’n hanglip?“ – „Van ‚t likken,“ zei ze, „van ‚t likken.“ Toen vroeg hij de derde: „Hoe kom je aan zo’n dikke duim?“ – „Van ‚t garendraaien,“ zei ze, „van ‚t garendraaien.“ Toen schrok de prins en zei: „Dan zal mijn mooie bruidje nooit of te nimmer meer een spinnewiel aanraken!“ En zo was ze meteen van het ellendige spinnen af!
Learn languages. Double-tap on a word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.Achtergronden
Interpretaties
Tekstanalyse
„De drie spinsters“ is een sprookje dat, zoals veel verhalen van de Gebroeders Grimm, een moraal en een aantal traditionele thema’s bevat. In dit verhaal gaat het om een meisje dat niet wil spinnen, ondanks de pogingen van haar moeder om haar te dwingen. Wanneer de koningin het meisje hoort huilen, biedt zij aan om het meisje mee te nemen naar het paleis, waar ze kan spinnen zoveel ze wil – met als beloning een huwelijk met de prins.
Het meisje is echter niet in staat om de enorme hoeveelheid vlas te spinnen die de koningin haar geeft. In haar wanhoop ontmoet ze drie mysterieuze vrouwen, elk met een bijzonder uiterlijk dat gerelateerd is aan het spinnen. Zij bieden aan om voor haar het werk te doen, in ruil voor een uitnodiging op haar bruiloft. Het meisje stemt toe en de spinsters maken snel korte metten met het vlas.
Tijdens de bruiloft onthullen de spinsters aan de prins hoe zij hun fysieke kenmerken hebben verkregen door de vele jaren van spinnen. Dit zorgt ervoor dat de prins besluit dat zijn bruid nooit meer hoeft te spinnen, waardoor ze van haar verplichtingen is verlost.
De moraal van het verhaal betrekt thema’s van hard werken en slimmigheid. Hoewel de luiheid van het meisje aanvankelijk als negatief wordt gezien, redt haar slimheid en het gebruik maken van de hulp van de drie spinsters haar uiteindelijk van een leven van hard werk. Verder laat het verhaal de gevolgen zien die overmatig werken kan hebben op het lichaam, zoals getoond door de unieke kenmerken van de drie spinsters. De uitnodiging aan de vrouwen om aan de bruiloft deel te nemen en de openheid over hun hulpvaardigheid, spreken ook tot het belang van erkenning en dankbaarheid.
„De drie spinsters“ van de Gebroeders Grimm is een sprookje dat, zoals veel sprookjes, op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd en geanalyseerd. Hieronder staan een aantal mogelijke interpretaties van dit verhaal:
Werk en Luiheid: Op het eerste gezicht lijkt het sprookje te gaan over de gevolgen van luiheid en de beloning van hard werken. Het meisje dat niet wil spinnen, wordt uiteindelijk beloond, niet door haar eigen inspanningen, maar door het inschakelen van de hulp van de drie spinsters. Dit kan worden gezien als een commentaar op de maatschappelijke verwachtingen van arbeid en de waarde van slim werken versus hard werken.
Rollen van Vrouwelijkheid: Het verhaal speelt in op stereotypen over vrouwelijkheid, waarbij spinnen vaak werd gezien als een traditionele vrouwelijke bezigheid. Het uiteindelijk ontkomen aan deze taak kan worden gezien als een bevrijding van traditionele rollen en verwachtingen, met de hulp van ‚buitenstaanders‘ of onconventionele middelen.
Sociale Relaties en Verbintenissen: De overeenkomst die het meisje sluit met de drie spinsters om hun hulp te krijgen in ruil voor een uitnodiging op haar bruiloft, illustreert het belang van sociale verbintenissen en wederzijdse steun. Het benadrukt hoe relaties en netwerken een cruciale rol kunnen spelen in persoonlijke succesverhalen.
Uiterlijk en Innerlijk: De reacties van de bruidegom op de uiterlijke eigenaardigheden van de drie spinsters kunnen wijzen op het thema dat uiterlijke schoonheid oppervlakkig is en niet altijd iets zegt over de capaciteiten of waarde van een persoon. De prins besluit immers dat hij niet wil dat zijn vrouw lijdt onder de gevolgen van dergelijke arbeid.
Verschuivende Macht en Vrouwelijke Solidariteit: Het verhaal kan ook gelezen worden als een kritiek op patriarchale structuren. De vrouwelijke personages helpen elkaar en werken samen om het systeem te omzeilen dat hen dwingt in een beperkte rol en een specifieke arbeid. Het eindresultaat is dat het meisje wordt bevrijd van haar levenslange verplichting om te spinnen, een symbool van onderdrukking in haar leven.
Door het verhaal vanuit deze verschillende invalshoeken te bekijken, geeft het inzicht in de diepere lagen en sociaal-maatschappelijke boodschappen die in sprookjes verweven kunnen zijn. Zoals bij veel volksverhalen, kunnen de interpretaties variëren afhankelijk van de context waarin ze worden gelezen en de individuen die de verhalen horen of doorvertellen.
De linguïstische analyse van het sprookje „De drie spinsters“ van de Gebroeders Grimm kan op verschillende niveaus worden benaderd. We zullen ons richten op enkele taalkundige aspecten zoals woordgebruik, zinsstructuur, stijlfiguren en morfologie.
Woordgebruik en Lexicon: Het sprookje maakt gebruik van een eenvoudig en toegankelijk lexicon, passend bij de doelgroep van sprookjes, namelijk kinderen. Woorden zoals „koningin“, „spinnen“, „vlas“, „bruiloft“ en „bruidegom“ zijn concreet en vaak voorkomend in sprookjes. Er wordt gebruikgemaakt van ouderwetse termen en zinsconstructies die typerend zijn voor de tijd waarin dit sprookje werd opgetekend, zoals „raadjes snorren“, „knaap“ en „al ben je arm, dat geeft niets“.
Zinsstructuur: De zinnen in het sprookje zijn overwegend eenvoudig van structuur, vaak coördinerend en beschrijvend met enkele nevenschikkingen. Dit draagt bij aan de begrijpelijkheid van het verhaal voor jongere lezers. Er zijn dialogen die de lezer direct aanspreken en de verhalende stijl levendiger maken. Veel zinnen beginnen met directe rede, wat typisch is voor sprookjesstijl.
Herhaling: Veel sprookjes, waaronder „De drie spinsters“, maken gebruik van herhaling om de structuur en ritme te versterken. Bijvoorbeeld de herhaling van de drie spinsters en hun eigenschappen. Spreekwoorden en vaste uitdrukkingen, zoals „ik heb nog drie oude nichten“, worden gebruikt om de culturele context te benadrukken. Er wordt gebruikgemaakt van de klassieke sprookjesstructuur waarin het ongehoorzame of luie karakter (het meisje) uiteindelijk beloond wordt door onverwachte wendingen en behulpzame krachten (de drie spinsters).
Morfologie en Fonologie: Het gebruik van Duitse syntactische invloeden is merkbaar, zoals te zien is in de zinsstructuren die soms meer op de Duitse grammatica lijken door de constructie van bijwoorden en werkwoorden. Morfologische markeringen worden toegepast in woorden zoals „onverdroten“ en „ellendige“, die eigenschappen en intensiteit aan de beschrijvingen van de karakters en situaties toevoegen.
Culturele en Sociale Aspecten: Het sprookje reflecteert sociale normen en waarden uit de tijd van de Gebroeders Grimm, zoals het belang dat wordt gehecht aan ijver en vlijt. Er is een duidelijke rolverdeling en verwachting van het gedrag van vrouwen, namelijk dat spinnen een belangrijke vaardigheid is voor meisjes van huwbare leeftijd, wat interesse van een prins of edelman kan opwekken. De moraal van het verhaal, waarin luiheid uiteindelijk leidt tot geluk door slimme omgang met buitengewone situaties, is een kenmerkend element van Grimm-sprookjes.
Deze linguïstische elementen maken „De drie spinsters“ tot een herkenbaar sprookje binnen de canon van de Gebroeders Grimm, en geven inzicht in de culturele en historische context van het verhaal.
Informatie voor wetenschappelijke analyse
Kengeta | Waarde |
|---|---|
| Aantal | KHM 14 |
| Aarne-Thompson-Uther-Index | ATU Typ 501 |
| Vertalingen | DE, EN, DA, ES, FR, PT, FI, HU, IT, JA, NL, PL, RO, RU, TR, VI, ZH |
| Leesbaarheidsindex door Björnsson | 35.5 |
| Flesch-Reading-Ease Index | 67.6 |
| Flesch–Kincaid Grade-Level | 9.2 |
| Gunning Fog Index | 11.4 |
| Coleman–Liau Index | 8.5 |
| SMOG Index | 10.3 |
| Geautomatiseerde leesbaarheidsindex | 8.8 |
| Aantal karakters | 4.625 |
| Aantal letters | 3.551 |
| Aantal zinnen | 40 |
| Aantal woorden | 861 |
| Gemiddeld aantal woorden per zin | 21,53 |
| Woorden met meer dan 6 letters | 120 |
| Percentage lange woorden | 13.9% |
| Totaal lettergrepen | 1.195 |
| Gemiddeld aantal lettergrepen per woord | 1,39 |
| Woorden met drie lettergrepen | 61 |
| Percentage woorden met drie lettergrepen | 7.1% |
