Frieder ile Katherlieschen - Masal Grimm Kardeşler

Çocuklar için okuma zamanı: 16 dk

Frieder adında bir adam vardı; karısının ismi de Katherlieschen’di. Güzel bir yuva kurmuşlardı. Bir gün Frieder, „Ben şimdi tarlaya gidiyorum, dönüşte sofrada kızarmış et olsun, biraz da içecek bir şey“ dedi. „Git kocacığım, git sen“ dedi kadın. „Ben gerekeni yaparım.“

Yemek vakti geldiğinde bacadan islenmiş et çıkararak onu tavaya yerleştirdi, biraz tereyağı koyarak ateşe oturttu. Et kızarmaya ve cızırdamaya başladı. Katherlieschen başında durdu, tavayı tutarken aklı başka yere takıldı. „Et kızarırken kilere inip fıçıdan bira çekeyim bari“ diye söylendi. Tavayı bırakıp bir kap alarak kilere indi ve bira çekti. Bira kabını doldurmaya başladı. Nasıl dolduğunu seyrederken aklına başka bir şey geldi. „Hay Allah, köpeği bağlamayı unuttum, sakın eti tavadan çalmasın! Yani bir o eksikti!“ diyerek merdivenlerden yukarı koştu. Ama hayvan eti alıp götürmüştü. Katherlieschen boş durur mu? Onun peşine takılarak tarlaya kadar kovaladı, ancak köpek ondan daha hızlıydı. Eti ağzından bırakmadı, sonra da onu toprağa gömdü. „Olan oldu“ diye söylenen Katherlieschen koşmaktan yorulmuştu; biraz serinlemek için dinlendi. Bu sırada fıçıdan akan bira, kabı doldurmuş ve sonra da fıçı boşalana kadar kilere akmıştı. Katherlieschen daha merdiven başındayken gördü bunu. „Eyvah!“ dedi, „Ne yapsam da Frieder fark etmese!“

Bir süre düşündü, derken aklına çatı katında son kermesten kalma bir çuval un olduğu geldi; onu alıp biranın üzerine serpebilirdi. „Sakla samanı, gelir zamanı derler ya“ diye kendi kendine konuştu. Sonra çuvalı aşağıya indirerek unu her tarafa serpti. İşini bitirdiğinde de marifet yapmış gibi çok sevindi. „Kiler tertemiz oldu!“ diye düşündü. Öğle vakti Frieder eve döndü ve „Ee hanım, neler yaptın bakalım?“ diye sordu. „Ah Frieder’ciğim“ diye cevap verdi, „Sana et kızartacaktım ya, yanı sıra gidip bira alayım derken köpek eti kaptı, onun peşine düşeyim derken bira taştı. Birayı unla kurutayım derken testiyi devirdim, ama merak etme kiler yine kupkuru.“

„Katherlieschen, Katherlieschen, bunu yapmamalıydın! Eti kaptırdın, fıçıdaki birayı akıttın, en güzel unumuzu da üzerine döktün!“ dedi Frieder. „Ama Frieder’ciğim, böyle olacağını bilmiyordum, keşke bana söyleseydin!“ dedi. Adam şöyle düşündü: „Karın böyle işte, her şeyi ona göre hesap et!“

Bir gün çok para kazandı ve onu altına çevirdi. „Bak bunları gördün mü? Sarı, çil çil. Hepsini şu kaba koyup ahırdaki yemliğin altını kazıp oraya saklayacağım. Ama sen sakın oraya gitme, yoksa karışmam haa!“ dedi karısına. „Hayır Frieder’ciğim, kesinlikle gitmem!“

Frieder evden ayrıldıktan sonra köye hırdavatçılar geldi, topraktan yapılma çanak çömlek satıyorlardı. Genç kadınla pazarlığa oturdular. „Bakın, benim param yok, hiçbir şey satın alamam. Ama sarı, çil çil isterseniz size satayım“ dedi kadın. „Sarı çil çil mi? Neden olmasın? Şunu bir görsek?“

„Ahıra gidin, yemliğin altına bakın, biraz kazın, onları orada bulacaksınız. Ben gelmeyeyim, benim oraya girmem yasak.“

Hırdavatçılar oraya gidip altınları buldular ve onu aldıkları gibi kaçıp gittiler. Onca çanak çömleği de orada bıraktılar. Katherlieschen yeni çanak çömleğe de ihtiyacı olabileceğini düşündü, ama mutfakta hiçbir eksiği yoktu. Bu yüzden onları süs olarak evin etrafındaki çit kazıklarına geçirdi. Frieder eve dönüp de bu süsleri görünce, „Katherlieschen, neler yaptın sen?“ diye sordu. „Onları satın aldım, daha doğrusu yemliğin altındaki çil çillerle değiştirdim; oraya kendim gitmedim, hırdavatçılar bulup aldı“ dedi kadın. „Ah be kadın, ne yaptın sen! Onlar çil çil falan değil, saf altındı! Yani tüm servetimiz! Keşke böyle yapmasaydın!“ diye söylendi kocası. „Yaa, bilmiyordum, keşke bana söyleseydin!“

Katherlieschen bir an durdu, düşündü ve sonra, „Dinle Frieder’çiğim, o altınları bulmak için hırsızların peşine takılalım“ dedi. „Gel o zaman, bir deneyelim. Ama yanına tereyağıyla peynir al, yolda yeriz.“

„Olur Frieder’ciğim, hemen alayım!“

Yola çıktılar, Frieder daha güçlü olduğu için önden gitti, karısı da ardından yürüdü. „Böylesi daha iyi, dönüşte ben önde olmuş olurum“ diye düşündü. Derken her iki tarafı derin birer uçurumla çevrili bir dağa geldiler. „Şuna bak, zavallı yeryüzünü nasıl da yarmışlar, mahvetmişler ve iki yandan bastırmışlar! Bu artık asla iflah olmaz!“ diyen Katherlieschen dağa acıdı ve tereyağını çıkararak sağ ve sol tekerlekleri toprağı yaralamasın diye yağladı! Böylesi- ne bir acıma duygusu içinde öne doğru eğilirken cebindeki kaşar peyniri yere düşerek dağdan aşağı yuvarlandı. „Ben bu yolu bir kez yürüdüm, bir daha aşağı inmem, bu inip onu alsın“ diyen Katherlieschen ikinci tekerlek kaşarı bu kez kendisi yuvarladı. Peynirler geri gelmeyince üçüncü tekeri de yuvarlarken, „Belki yalnız çıkmak istemezler, başkalarını beklerler“ diye geçirdi aklından. Ama üç teker peynir de geri gelmeyince, „Ne oldu, anlamadım gitti. Belki de üçüncü peynir yolu bulamadı ve şaşırdı. Dördüncüyü göndereyim de onlara seslensin bari“ diye düşündü. Ama dördüncü de üçüncüden daha iyisini yapamadı. Bunun üzerine Katherlieschen çok kızdı, beşinciyi ve akıncıyı gönderdi ki, bunlar sonuncusuydu. Bir süre öylece durdu, kulak kabarttı, ama peynirler bir türlü geri gelmedi. „Cehenneme kadar yolunuz var, sizi daha fazla bekleyecek değilim! Ben gidiyorum, isterseniz peşimden gelin, sizin bacaklarınız daha güçlü ya!“

Katherlieschen yola koyularak Frieder’e yetişti; adam karnı acıktığı için onu beklemişti. „Ver bakalım evden getirdiklerini!“ dedi adam. Kadın ona kuru ekmek uzattı. „Tereyağıyla peynir nerde?“ diye sordu kocası. „Ah Frieder’ciğim, tereyağıyla yolu yağladım, peynirler nerdeyse gelir; birini düşürdüm, öbürlerini de birer birer peşine saldım, onu çağıracaklar!“

„Bunu yapmamalıydın Katherlieschen. Yolu yağladın, peynirleri de dağdan aşağı yuvarladın demek!“

„Yaa kocacığım, keşke daha önce söyleseydin!“

Kuru ekmeği birlikte yediler. „Katherlieschen, buraya gelirken eve göz kulak oldun mu, sokak kapısını kapadın mı?“ diye sordu Frieder. „Hayır Frieder’ciğim, keşke daha önce söyleseydin!“

„O zaman git bak bakalım ev ne halde? Gelirken de yiyecek bir şeyler getirmeyi unutma. Ben seni burada bekleyeceğim.“

Katherlieschen eve döndü ve „Frieder’cik başka bir şey yemek istiyor, tereyağı ve peynir hoşuna gitmedi herhalde. Ona bir çıkın dolusu tayınla içecek olarak sirke götüreyim bari“ diye düşündü. Sonra da kapının üst kısmını sürgüledi, ama alt kısmını rezelerinden çıkarıp sırtladı, bu kapıyı güvenceye alırsa ev de güvencede olmuş olur diye düşündü. Yola çıktıktan sonra da hiç acele etmedi ve „Bu arada Frieder’cik canı istediği kadar dinlenir!“ diye söylendi. Yanına vardığında ona şöyle dedi: „Frieder’ciğim, kapıyı alıp getirdim, onu güvenceye sen al!“

„Nasıl bir kadına çattım Tanrım! Kapının altını açık bırakıyor, herkes içeri girsin diye; üstünü de sürgülüyor! Artık tekrar eve gitmek için çok geç, ama madem buraya getirdin kapıyı sen taşı!“

„Kapıyı taşırım ben Frieder’ciğim! Ama tayınlarla sirke bana ağır gelecek, onları kapıya asayım da o taşısın!“

Daha sonra ormana giderek hırsızları aradılar, ama bulamadılar. Hava kararınca bir ağaca çıktılar; niyetleri orada gecelemekti. Tam o sırada, onu bunu aşıran hırsızlar yanlarında neyi götürüp neyi atacaklarını saptamak için Frieder ile Katherlieschen’in üzerine çıktıkları ağacın dibine yerleştiler. Bir ateş yaktıktan sonra mallarını paylaştılar. Frieder ağacın arka tarafından inerek taş topladı, sonra onları yukarı taşıdı. Bunları aşağı fırlatarak hırsızları öldürecekti! Ama hiçbirini isabet ettiremedi. „Rüzgâr çıktı, kozalaklar yere düşüyor“ dedi hırsızlar. Katherlieschen’in hâlâ sırtında taşımakta olduğu kapı sırtını acıtınca, buna tayınların neden olduğunu düşündü ve „Frieder’ciğim, ben bunları aşağı atacağım“ dedi. „Hayır Katherlieschen, şimdi olmaz, yoksa yerimizi bulurlar!“

„Ama Frieder’ciğim, bunlar canımı çok acıtıyor!“

„At hadi bakalım!“

Tayınlar ağaç dallarından yuvarlanınca aşağıdakiler şöyle dedi: „Kuşlar kafamıza ediyor!“

Bir süre sonra kapı iyice baskı yapınca Katherlieschen „Ah Frieder’ciğim, şu sirkeyi de dökeyim bari!“ dedi. „Olmaz Katherlieschen, yoksa bizi ele verirsin!“

„Ama canım çok yanıyor!“

„Hadi dök bakalım!“

Kadının döktüğü sirke adamların üstüne sıçrayınca aralarında şöyle konuştular: „Çiğ erimeye başladı, baksana damlaları üzerimize düşüyor!“

„Sakın benim canımı acıtan kapı olmasın?“ diye düşündü Katherlieschen ve „Frieder’ciğim, kapıyı aşağı atacağım!“ dedi. „Hayır Katherlieschen, şimdi olmaz, yoksa yerimizi bulurlar!“

„Ah Frieder’ciğim, canım çok yanıyor ama!“

Frieder içerledi ve „Ee hadi at bakalım!“ dedi. Kapı büyük bir gürültüyle aşağı yuvarlandı. Herifler bu kez, „Şeytan ağaçtan iniyor!“ diyerek her şeyi orada bıraktıkları gibi kaçıp gittiler. Ertesi sabah erkenden karı koca ağaçtan aşağı indiler ve altınlarını bularak eve götürdüler. Eve vardıklarında „Hadi bakalım Katherlieschen, tembelliği bırakıp bugün çalış bakalım“ dedi Frieder. „Olur Frieder’ciğim, tarlaya gidip ürünleri kesip toplamak istiyorum.“

Tarlaya vardığında kendi kendine, „Kesmeden önce yemek yesem mi, yoksa biraz kestirsem mi? Hadi önce yemek yiyeyim daha iyi“ diye söylendi. Önce yemek yedi, ama sonra üzerine ağırlık bastı ve ürünleri kesmeye başladı. Ama sanki rüyadaymış gibi kesti, kesti; bu arada kendi elbisesini, önlüğünü, bluzunu ve etekliğini de kesti. Derin bir uykudan uyandığında yarı çıplaktı. Yine kendi kendine söylendi: „Bu ben miyim? Yoksa ben değil miyim? Hadi canım, bu ben değilim!“

Böyle diye diye gece yarısı oldu. Katherlieschen hemen köye koştu ve kocasının penceresini tıkırdatarak, „Frieder’ciğim!“ diye seslendi. „Ne var canım?“

„Bu giysinin içindeki Katherlieschen mi, bilmek istiyorum.“

„Evet, evet“ diye cevap verdi kocası. „Katherlieschen’in ta kendisi. Ama artık yatsın, uyusun!“

„İyi, demek eve gelmişim!“ diyerek oradan uzaklaştı kadın. Dışarıda hırsızlara rastladı, herifler yine bir şey çalacaktı. Onların yanına yanaşarak, „Ben size yardım edeyim“ dedi. Adamlar onun köyü iyi bildiğine emin oldukları için önerisini kabul ettiler. Katherlieschen, her evin önüne vararak bağırıyordu: „Heey, millet! Çalınacak bir şeyiniz var mı? Biz çalmak istiyoruz da!“

„Şu işe bak!“ diye aralarında söylenen hırsızlar onu başlarından savmak istedikleri için ona şöyle dediler: „Rahip köyün dışına pancar ekmiş, git onları topla!“

Katherlieschen oraya giderek pancarları toplamaya başladı. Ama onları taşımaya öyle üşendi ki! Derken bir adam çıkageldi. Durup baktı ve, „Bu tarlayı olsa olsa şeytan allak bullak etmiştir“ diye düşündü. Hemen köye koşarak rahibe haber verdi: „Rahip efendi, rahip efendi, şeytan gelmiş, sizin tarladaki pancarları topluyor!“

„Ama topal bacağımla oraya kadar gidip onu kovamam ki!“ diye cevap verdi rahip. „Ben kolunuza girip size destek olayım“ dedi adam. Ve birlikte tarlaya vardılar. Onları gören Katherlieschen, yerinde doğrularak ayağa kalkınca „Şeytan!“ diye haykırdı rahip. İki adam oradan hızla kaçtı. Bir bacağı topal rahip sağlam bacaklı adamdan daha hızlı koşuyordu.

Başka bir kısa peri masalı okuyun (5 dakika)

Baykuş

Soru-Cevap

Ay

Learn languages. Double-Tap on one word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.

Bilimsel analiz için bilgiler