Tavşan ile Kirpi - Masal Grimm Kardeşler

Çocuklar için okuma zamanı: 8 dk

Bu öykü yalan gibi gelecek çocuklar, ama gerçekte yaşandı; çünkü bunu bana büyükbabam anlattı ve her seferinde de „Herhalde gerçek olmalı, yoksa bu kadar çok anlatılmazdı“ demişti. Öykü şöyle: Mevsim sonbahardı, günlerden pazardı; kara buğday yeşermişti; güneş tepeye yükselmişti; sabah rüzgârı sıcaklığıyla ekinleri yalıyordu. Bülbüller havada ötüyordu. Köylüler pazar giysileriyle kiliseye gitmekteydi. Kısacası herkes hayatından memnundu; kirpi de öyle! Ama kirpi kapısının önüne çıktı; kollarını kavuşturarak bir şarkı tutturdu. İyi kötü, yani bir kirpi pazar sabahı nasıl şarkı söylerse o da öyle söylüyordu. Melodileri kendi kendine mırıldanırken birden aklına geldi. Karısı çocukları yıkayıp giydirirken tarlaya gidip pancarların durumuna bakabilirdi. Pancar tarlası hemen evinin yakınındaydı; eşiyle birlikte onları kendi malıymış gibi yetiştirip yiyordu. Kirpi evin kapısını kapadıktan sonra tarlaya yollandı. Evden fazla uzaklaşmamıştı; tarladan pancar toplamaya başlamışken çalılıklar arkasında tavşanla karşılaştı. O da aynı amaçla yola çıkmıştı, ancak onun gözü lahanalardaydı. Kirpi tavşanı dostça selamladı.

Tavşan kendini herkesten üstün gören ve çabuk parlayan biri olduğu için kirpinin selamını almadı bile. Sonra onu aşağılamasına alaylı alaylı:

„Sabahın bu saatinde ne arıyorsun sen buralarda?“ diye sordu. „Dolaşıyordum“ diye cevap verdi kirpi. „Dolaşmak mı?“ diye güldü tavşan, „Sen bacaklarını başka şey için kullansan daha iyi.“

Bu cevap kirpiyi çok kızdırdı; her şakayı kaldırırdı, ama bacaklarıyla alay edilmesinden hiç hoşlanmazdı; çünkü doğuştan paytaktı. „Yani sen bacaklarınla daha mı iyi iş görürsün?“ diye meydan okudu tavşana. „Sanırım“ dedi tavşan. „Acaba? Bunu bir denemek lazım. İstersen koşarak yarışalım; ben seni geçerim“ diye iddia etti. „Güldürme adamı, bu bacaklarınla mı?“ dedi tavşan ve ekledi: „Pekâlâ, madem ki bu işe heveslendin! Nesine?“

„Bir altın lirayla bir şişe konyağına“ dedi kirpi. „Kabul“ dedi tavşan. „Elini çırp, hemen koşmaya başlayalım.“

„Hayır, o kadar acele etme! Karnım çok aç, daha kahvaltı etmedim; eve gidip bir şeyler atıştırayım. Yarım saate kadar dönerim“ diyen kirpi eve gitti. Tavşan keyiflenmişti
Eve giderken kirpi, „Tavşan uzun bacaklarına güveniyor, ama ben onu geçerim. Kendisi sözüm ona saygın biri, ama aslında aptalın teki. Parayı ödesin de aklı başına gelsin“ diye aklından geçirdi. Eve vardığında karısına, „Hanım, çabuk giyin; benimle tarlaya geleceksin“ dedi. „Ne oldu ki?“ diye sordu karısı. „Koşuda onu geçeceğime dair tavşanla bir altınına ve bir şişe konyağına iddiaya girdim. Sen de orada ol.“

„Aman Tanrım! Deme be adam! Sen aptal mısın? Aklını mı kaçırdın?“ diye haykırdı karısı. „Tavşanla nasıl böyle yarışmaya kalkarsın?“

„Kapa çeneni, hanım“ dedi kirpi. „Bu benim bileceğim iş. Elinin hamuruyla erkek işine karışma sen! Hadi, giyin de benimle gel.“

Dişi kirpi ne yapsın ki! İster istemez emredileni yerine getirdi. Yola çıktıklarında kirpi karısına şöyle dedi:

„Dinle bak, ne diyeceğim. Şu uzun tarlayı görüyor musun, orada koşacağız. Tavşan bir hendekte koşacak, ben de öbüründe. Yukarıdan, bayır aşağı başlayacağız koşmaya. Senin yapacağın iş şu: burada saklanacaksın ve tavşan senin hizana geldiğinde ona ‚Ben buradayım!‘ diye bağıracaksın.“

Böylece tarlaya gittiler; kirpi karısına saklanacağı yeri gösterdikten sonra tarlanın öbür ucuna doğru yürüdü. Yukarı vardığında tavşan oradaydı. „Başlayalım mı?“ diye sordu tavşan. „Olur“ diye karşılık verdi kirpi ve „Hadi bakalım!“ diyerek hendekteki yerini aldı.

Tavşan saydı: „Bir, iki, üç“ ve sayar saymaz ok gibi fırlayarak bayır aşağı koştu. Kirpi ise sadece üç adım attıktan sonra hendeğe saklandı; oturup kaldı. Tavşan aşağıya vardığında kirpinin karısı „Ben buradayım“ diye bağırdı. Tavşan duraladı ve biraz şaşırdı. Kendisine seslenenin, iddiaya tutuştuğu kirpi olduğunu sandı; çünkü kirpinin karısı da tıpkı kocasına benziyordu. Tavşan, „Bu sayılmaz“ dedi. „Bir daha yarışalım; aksi yönde.“

Ve yine fırtına gibi, bu kez yokuş yukarı koşmaya başladı; kulakları havada uçuşuyordu. Kirpinin karısıysa olduğu yerde kaldı. Tavşan yukarıya vardığında bu kez erkek kirpi onun karşısına geçerek, „Ben geldim bile!“ dedi. Tavşan öfkeden küplere bindi. „Bir daha koşalım; aksi yönde“ diye haykırdı. „Öyle olsun“ diye cevap verdi kirpi, „İstediğin kadar koşalım.“

Böylece tavşan yetmiş üç kere koştu. Her aşağı ya da yukarı gelişinde erkek ya da dişi kirpi „Ben buradayım“ diye sesleniyordu. Tavşan yetmiş dördüncü turu tamamlayamadı. Tarlanın ortasında yere düşüp kaldı ve kan kusarak öldü.

Kirpi hak ettiği altın parayla bir şişe konyağı alarak hendekte saklanmış olan karısına seslendi. İkisi de keyifle eve yolandı. O günden sonra hiç bir tavşan, hızlı kirpiyle yarışmaya kalkışmadı. Bu öyküden çıkarılacak ders: Kimse kendini başkasından daha üstün görerek onunla alay etmeye kalkmasın; karşısındaki bir kirpi bile olsa! Bu bir! İkincisi: Kim evlenecekse dengine göre birini bulsun. Yani kirpi kirpiye yakışır!

Başka bir kısa peri masalı okuyun (5 dakika)

Altın Anahtar

Ay

Baykuş

Learn languages. Double-Tap on one word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.

Bilimsel analiz için bilgiler