Çocuklar için okuma zamanı: 8 dk
Yaşlı bir keçinin yedi yavrusu vardı; bu keçi yavrularını, bir anne çocuklarını nasıl severse öyle seviyordu. Bir gün yem toplamak üzere ormana gitmek istedi. Yavrularına seslenerek: „Çocuklar, ben ormana gidiyorum; kurda dikkat edin. Eğer buraya gelirse hepinizi yer, yutar. Kendisi sık sık kıyafet değiştirir, ama onu kalın sesinden ve kapkara ayaklarından tanıyacaksınız“ dedi.
Görüntü: Oskar Herrfurth (1862-1934)Yavrular, „Anneciğim, biz dikkat ederiz, sen merak etme, ormana git“ dedi. Aradan çok geçmedi; birisi sokak kapısını çalarak: „Kapıyı açın çocuklar, anneniz geldi; hepinize bir şeyler getirdi“ diye seslendi. Ama yavrular bu kaim sesi işitince gelenin kurt olduğunu anladı. „Açmıyoruz!“ diye bağırdılar. „Sen bizim annemiz değilsin. Onun sesi daha tatlı ve incedir; seninki çok kalın; sen kurtsun!“
Kurt bir dükkâna giderek tebeşir satın aldı; bununla sesini inceltti. Sonra kapıya dayanarak, „Kapıyı açın, çocuklar, anneniz geldi; hepinize bir şeyler getirdi“ diye seslendi. Ancak kurt, kapkara ayaklarını kapıya dayamıştı.
Görüntü: Oskar Herrfurth (1862-1934)Bunu gören yavrular:
„Açmıyoruz! Bizim annemizin böyle kapkara ayakları yok; sen kurtsun!“ dedi. Bu kez kurt bir fırıncıya gitti:
„Ayağımı taşa çarptım, şuna biraz hamur sürer misin?“ diye sordu. Fırıncı hamuru sürdükten sonra kurt hemen değirmenciye koştu ve „Ayaklarıma beyaz un serpsene“ dedi. Değirmenci, „Kurt herhalde birini kandıracak!“ diye düşündü ve razı gelmedi. Ama kurt, „Eğer bunu yapmazsan seni yerim“ diye tehdit etti. Değirmenci çok korktu ve onun ayaklarını unla beyazlaştırdı. Yaaa, insanlar böyledir işte! Kötü niyetli kurt kapıyı üçüncü kez çalarak:
„Kapıyı açın, anneniz geldi, ormandan hepiniz için bir şeyler getirdi“ diye seslendi. Yavrular:
„Önce ayaklarını göster ki, annemiz olup olmadığını bilelim“ dedi. Kurt ayaklarını pencereye dayadı; onların beyaz olduğunu gören yavrular söylenene inanarak kapıyı açtı. Ama kim içeri girdi? Kurt tabii!
Görüntü: Oskar Herrfurth (1862-1934)Oğlaklardan biri masanın altına, İkincisi yatağa, üçüncüsü sobanın arkasına, dördüncüsü mutfağa, beşincisi gardroba, akıncısı leğenin altına, yedincisi de duvar saatinin kasasına saklanmayı denedi. Ama kurt hepsini buldu ve işi uzatmadı. Hepsini birer birer yuttu, sadece saatin kasasına saklanan en küçük yavruyu bulamadı. Karnını doyurduktan sonra defolup gitti. Bir ağaç altındaki yeşil çimenlere uzanarak uykuya daldı. Aradan çok geçmeden ana keçi ormandan eve döndü. Aaa, bir de ne görsün! Sokak kapısı ardına kadar açık; masalar, sandalyeler ve sıralar devrilmiş; tabaklar paramparça olmuş; battaniye ve yorganlar bir tarafa savrulmuş… Garip ana her yerde yavrularını aradıysa da bulamadı. Her birine adlarıyla seslendiyse de yanıt alamadı. Derken en genç oğlağın titrek sesi duyuldu: „Anneciğim, ben saat kutusunda sıkışıp kaldım!“
Annesi onu oradan çıkardı; oğlak ona kürtün geldiğini ve kardeşlerini birer birer yuttuğunu anlattı. Zavallı keçinin yavrularının ardından nasıl ağladığını düşünebiliyor musunuz? Bu üzüntüyle kendini dışarı attı; yavrusu da peşinden geldi. Bahçeye çıkınca, çimenler üstünde yatan ve her horlayışında yaprakları titreten kurtu gördü.
Görüntü: Oskar Herrfurth (1862-1934)Onu her yanından inceledikten sonra şişmiş karnında bir şeylerin oynaştığına dikkat etti. „Aman Tanrım!“ diye aklından geçirdi, „Onun yuttuğu yavrularım hâlâ yaşıyor olmasın?“
Hemen eve koşarak iğne, iplik ve makas getirdi. Kürtün şişmiş karnını makasla kesti; keser kesmez yavrulardan birinin başı gözüktü; kesmeye devam etti, derken altı yavrunun altısı da kürtün karnından dışarı çıkıverdi; hepsi yaşıyordu ve hiçbirine bir şey olmamıştı.
Görüntü: Oskar Herrfurth (1862-1934)Çünkü canavar açgözlülüğünden onları çiğnemeden yutmuştu! Gel de sevinme yani! Yavrular sanki düğün varmış gibi analarıyla birlikte hoplayıp zıplamaya başladı. Ama anaları, „Şimdi hemen bir sürü çakıl taşı toplayın; bu acımasız canavar uyurken karnını taşla dolduralım“ dedi. Yedi yavrunun hemen topladığı taşları hep birlikte kürtün karnına tıka basa doldurdular. Sonra anaları onun karnını hemen dikiverdi; canavar hiçbir şey fark etmedi, yerinden bile kıpırdamadı. Kurt uyanır uyanmaz ayağa kalktı; karnındaki taşlar onu çok susatmıştı; kuyuya gidip su içmek istedi. Ama yürümeye başlar başlamaz karnından çakul çukul acayip sesler geldi. O zaman:
Ne sallanıyor karnımda böyle? Yedi oğlak değil mi bu, söyle! Karnımı kesen analarıymış
Meğer bunlar çakıl taşıymış!
diye söylenerek kuyunun başına geldi ve su içmek için aşağıya doğru eğildi; ancak karnındaki taşlar ağır geldiği için kuyuya düşüverdi ve boğuldu.
Bunu gören yavrular „Kurt öldü! Kurt öldü!“ diye bağırışarak analarıyla birlikte kuyunun etrafında dans etmeye başladılar.
Learn languages. Double-tap on a word.Learn languages in context with Childstories.org and Deepl.com.Arka plan
Yorumlar
Dilbilim
Bu masal, Grimm Kardeşler tarafından derlenen klasik bir Alman halk masalıdır ve „Kurt ve Yedi Küçük Oğlak“ olarak bilinir. Hikaye, dikkatli olmanın, annenin öğütlerini dinlemenin ve kötü niyetli kişilere karşı uyanık olmanın önemini vurgular. Masal boyunca zeka, cesaret ve yardımlaşma temaları öne çıkar. Keçi annesi, kurtun kötülüğüne karşı yavrularını kurtarmak için zekasını kullanır ve yavruların yardımını da alarak mutlu sona ulaşır. Bu tür masallar genellikle ahlaki dersler içerir ve çocuklara bağımsız düşünme ile problem çözme yeteneklerini geliştirmenin önemini öğretir.
„Kurt ve Yedi Küçük Oğlak“ hikâyesi, Grimm Kardeşler’in masallarından biridir ve birçok kültürde benzer temalarla anlatılan bir hikâyedir. Hikâye, annelerinin yokluğunda bir kurttan korunmaya çalışan yedi küçük oğlağın başlarına gelen olaylar üzerine odaklanır. Masal, farklı kültürlerde ve zamanlarda farklı bakış açılarıyla yorumlanabilir:
Ana Temalar: Masal, annelik, güven ve uyanıklık gibi temaları işler. Anne keçi, çocuklarını kurttan korunmaları için uyarır ve onların güvenliğini sağlamak için elinden geleni yapar. Bu, anne sevgisi ve çocukları koruma içgüdüsünü temsil eder.
Çocukların Saflığı ve Öğrenme Süreci: Oğlaklar, başlangıçta kurdu dinleyip ona kapıyı açmaktan kaçınmaları gerektiğini öğrenirler. Ancak, kurt zekice bir planla onları kandırmayı başarır. Bu, çocukların dünyayı öğrenme ve kandırılma tehlikesine karşı uyanık olma üzerine bir ders sunar.
Kurt Figürü: Kurt, masallarda sıkça gördüğümüz kötü karakterlerden biridir. Farklı yorumlarda kurt, yırtıcı doğasına ve tehlikelerine karşı dikkat edilmesi gereken, kurnaz bir düşmanı temsil eder.
Hikâyenin Sonu ve Adalet Kavramı: Masalın sonunda, kurtun boğulması ve oğlakların kurtulması gibi adaletin yerini bulması teması, iyilik ve kötülüğün çatışması sonucunda iyiliğin galip geldiği bir adalet anlayışını yansıtır.
Kültürel Yorumlar: Farklı kültürlerde, hikâye çeşitli biçimlerde yeniden anlatılabilir. Bazı kültürlerde figürler veya olaylar yerel unsurlarla zenginleştirilip eğitici ya da ahlaki dersler verme amacına yönelik olarak uyarlanabilir.
Bu masal, özellikle çocuklar için öğüt ve ders niteliğinde mesajlar taşır ve aile, güvenlik ve dikkatli olma konularında farkındalık geliştirebilir.
Masal „Kurt ve Yedi Küçük Oğlak“, Grimm Kardeşler tarafından derlenen ünlü bir masaldır ve dilbilimsel bir analiz yapıldığında, metin üzerinde çeşitli unsurlar dikkat çeker. İşte bu masalı dilbilimsel açıdan analiz etmek için bazı önemli noktalar:
Karakterlerin ve Rolleri
*Keçi Annesi*: Koruyucu ve sevgi dolu bir figürdür. Masalın başında çocuklarına yaptığı uyarılarla hikâyenin ana çatışmasını ve tematik unsurlarını (dikkat, güven, tehlike) belirler.
*Yedi Küçük Oğlak*: Meraklı, biraz saf ama dikkatli karakterlerdir. Başlangıçta annelerinin uyarılarını dikkate alarak kurdu tanıyıp kapıyı açmazlar.
*Kurt*: Masalın antagonistidir. Kurnaz, manipülatif ama açgözlülüğünden dolayı hata yapan bir karakterdir.
Dil ve Üslup
*Diyaloglar*: Karakterler arasındaki diyaloglar, doğrudan ve açıklayıcıdır. Anne keçinin çocuklarına seslenişi, kurdun yavruları kandırmaya çalışması, direkt ve deyimsel ifadelerle masalın ilerlemesini sağlar.
*Betimlemeler*: Kurtun kapkara ayakları, keçinin yedi yavrusu vb. betimlemeler, okuyucunun masal dünyasını görselleştirmesine yardımcı olur. Özellikle karakterlerin fiziksel özelliklerine yapılan vurgu, öykünün ana çatışması olan kurdun tanınmasını sağlar.
Yapı ve Anlam
*Masalın Tüm Yapısı*: Basit ama öğretici bir yapıya sahiptir. Tanışma, çatışma, gelişme, doruk noktası ve çözülme bölümleri vardır.
*Temalar*: Güven ve tehlike, iyi vs. kötü, dikkat ve bilinç, uyanık olma gibi temalar işlenir.
*Ritüeller ve Motifler*: Kurt gibi kötü karakterlerin aldatmaca ve kurnazlıkla amacına ulaşmaya çalışması, masallarda sıkça görülen bir motiftir.
Doğrudan Öğretici Unsurlar
*Ahlaki Ders*: Yanlış kişilere güvenmemek gerektiği, dikkatli ve akıllı olunması gerektiği gibi dersler içerir. Masalın sonunda, iyilerin zaferi ve kötülerin cezalandırılması klasik ahlaki mesajlardandır.
Dilsel Özellikler
*Masalın Dil Kuralları*: Anlamayı kolaylaştıran kısa cümleler, basit bir dili ve masal formunda anlatıyı destekler. Eylem odaklı dil kullanımı, çocukların dikkatini cezbetme amacına hizmet eder.
Bu öğeler, „Kurt ve Yedi Küçük Oğlak“ masalının hem eğitici değerini hem de kültürel ve dilsel zenginliğini ortaya koyarken, masalın nesiller boyu taşıdığı evrensel temalar aracılığıyla dilin nasıl kullanılabileceğini de gösterir.
Bilimsel analiz için bilgiler
Gösterge | Değer |
|---|---|
| Numara | KHM 5 |
| Aarne-Thompson-Uther Endeksi | ATU Typ 123 |
| Çeviriler | DE, EN, EL, EL, DA, ES, FR, PT, FI, HU, IT, JA, NL, KO, PL, RO, RU, TR, VI, ZH |
| Björnsson tarafından okunabilirlik indeksi | 49.3 |
| Flesch-Reading-Ease Endeksi | 0 |
| Flesch–Kincaid Grade-Level | 12 |
| Gunning Fog Endeksi | 19 |
| Coleman–Liau Endeksi | 12 |
| SMOG Endeksi | 12 |
| Otomatik Okunabilirlik Endeksi | 11.1 |
| Karakter Sayısı | 4.539 |
| Harf Sayısı | 3.730 |
| Cümle Sayısı | 70 |
| Kelime Sayısı | 627 |
| Cümle Başına Ortalama Kelime | 8,96 |
| 6'dan fazla harf içeren kelimeler | 253 |
| Uzun kelimelerin yüzdesi | 40.4% |
| Toplam Heceler | 1.553 |
| Kelime Başına Ortalama Heceler | 2,48 |
| Üç Heceli Kelimeler | 290 |
| Üç Heceli Yüzde Kelimeler | 46.3% |
